پژوهشگران دانشگاه، راه‌حلی با بالاترین فناوری برای اتوبوس‌های گرفتار ترافیک در شهر ادمونتون ارائه می‌دهند

تین‌نیوز| اين راه‌حلی برای حمل‌ونقل است که در اکثر شهرهای کانادا رايج شده‌است و اکنون يکی از اساتيد  دانشگاه آلبرتا  توصيه کرده است که ادمونتون بايد هزينه ها را پرداخت کرده و وارد عرصه عمل شود.

از آنجايی‌که ازدحام خودروها و سنگينی ترافيک بيشتر و بيشتر می‌شود،  ادمونتون 1 ميليون دلار در سال پرداخت می‌کند تا حرکت اتوبوس‌ها طبق زمانبندی آنها انجام شود.

اما فناوری‌ای وجود دارد که در شهرهای ديگر کانادا مانند کلگری، هاليفاکس، واترلو، تورنتو و ويکتوريا مورد استفاده قرار می‌گيرد و می‌توانند به اين کار نيز کمک کند. يک چراغ راهنمايی هوشمند، نزديک شدن يک اتوبوس را تشخيص می‌دهد، سپس حتی زمانی‌که خط مخصوص اتوبوس وجود ندارد، چراغ را سبز نگه می‌دارد يا مدت زمان چراغ قرمز را کاهش می‌دهد تا اتوبوس سريع‌تر از تقاطع عبور کند.

به گفته تونی کيو که محاسبه کرده است چطور اين فناوری می­‌تواند به اينجا کمک کند: «اگر هر مسافری بتواند بين يک تا ده دقيقه زمان سفر خود را کوتاه‌تر کند، صرفه­‌جويی کلی بزرگی برای جامعه حاصل خواهد شد.» در کار تازه منتشر شده در TRB، کيو الگوريتم پيچيده‌ای را نيز ابداع کرده‌است که به چراغ‌ راهنمايی امکان می‌­دهد تا بين نياز اتوبوس‌ و ساير خودروهای دائم‌­السفر که از زمانبندی خود عقب هستند برای عبور سريعتر از تقاطع به صورت برخط تعادل ايجاد کند.

او اميدوار است که با يک نمايش جاده‌ای جديد که در زمستان امسال آغاز می‌شود، پيشرفتی رو به جلو داشته باشد.
مقامات شهر ادمونتون  اين پژوهش را از لحاظ مالی حمايت می‌کنند. کيو می‌گويد: «من قوياً پيشنهاد می‌دهم، همانطور که جلو می­‌روند، به اولويت­‌دهی چراغ­‌های راهنمايی توجه کنند. اين کار قابليت مسافرگيری و اطمينان را بهبود می‌بخشد. ما می‌خواهيم مسافران بيشتری از وسايل‌نقليه عمومی استفاده کنند و می‌خواهيم خودروهای کمتری در خيابان­‌ها داشته باشيم.»

به گفته بيل سابی مدير توسعه خدمات مشتريان حمل­‌ونقل ادمونتون، تراکم ترافيکی در دو تا پنج سال وضعيت بدتری پيدا کرده است.

سابی اضافه می­‌کند که مقامات بايد (به دليل ترافيک) در هر سال 10000 ساعت بيشتر به جدول زمان‌بندی کار اتوبوس‌ها اضافه کنند تا همان خدمات را ارائه دهند. برای مثال با وجود اينکه اتوبوس‌ها هر 15 دقيقه يک‌بار می‌آيند، اما بخاطر وجود ترافيک، ديرتر به مقاصد خود می­‌رسند.

ادمونتون فناوری چراغ راهنمايی را 10 سال قبل مورد آزمون قرار داده است، زمانی که هنوز جديد و غير قابل اطمينان بوده است اما اين‌گونه استفاده از چراغ راهنمايی نوآورانه محسوب می‌شود.

کن کوروپسکی مدير عمومی حمل‌ونقل ادمونتون می‌گويد که بجای اين کار، مقامات چندين خطوط کوتاه مخصوص اتوبوس و 60 چراغ راهنمايی با قابليت اولويت­‌دهی اضافه کرده‌اند تا اتوبوس‌ها از جاده‌های اطراف به مسيرهای اصلي و پر رفت‌وآمد برسند. وی می‌­افزايد: «اولويت واقعی ما توسعه LRT بوده ‌است.»

کيو می‌گويد که مجهز کردن يک مسير پر تردد اتوبوس با حسگر ممکن است  به همان ميزان (حدود 1 ميليون دلار) هزينه داشته باشد. در مطالعه اخير، او از يک مدل کامپيوتری استفاده کرده است تا مسيری که از پل Low Level  شروع می‌شود و به بالا تا جاده Connors رفته و به جنوب تا مرکز حمل‌ونقل Millgate ختم می‌شود را شبيه­‌سازی کند. اين مسير 7.4 کيلومتری دارای هشت تقاطع مجهز به چراغ راهنمايی و 25 خط مختلف اتوبوس از جمله خط مشهور 8 است.

ايجاد امکان کنترل چراغ راهنمايی توسط اتوبوس، مسير 18 دقيقه‌ای را 90 ثانيه کوتاهتر می‌کند که ممکن است زياد بنظر نرسد، ولی فعلا تا همين حد کفايت می‌کند. به علاوه اين امکان ، زمان سفر را قابل اطمينان‌تر می‌کند که در دنيای واقعی به معنی از دست دادن کمتر ارتباطات است. الگوريتم کيو که امکان می­‌دهد بهترين توالی چراغ­ راهنمايی برای تمام خودروها محاسبه شود، اتوبوس‌­ها را سريعتر عبور می‌­دهد و تأخير کمتری ­را برای حرکت خودروهای ديگر ايجاد می­‌کند.

زمستان امسال او تجهيزات لازم فناوری را به صورت واقعی در اختيار خواهد داشت. گروه‌ او يک پروژه پژوهشی بزرگ را با حمل‌­ونقل کانادا، در آلبرتا و شهر ادمونتون آغاز می‌­کنند و فناوری مشابهی را در Whitemud ، Anthony Henday و خيابان نهم مستقر می‌سازند. اولويت­‌دهی اتوبوس­‌ها بخش کوچکی از پروژه چند ساله‌ای است که نحوه عملکرد حسگرها برای بهبود نگهداری بزرگراه‌ها، بهره‌وری حمل‌ونقل تجاری، دقت عمل سامانه 511 استانی و ايمنی مناطق يخ‌بندان را مورد آزمون قرار خواهد داد.

جارت واکر متخصص حمل‌ونقل پورت‌لند که در گذشته به ادمونتون مشاوره می­‌داده است، اظهار می‌دارد که افزايش زمان چراغ سبز برای اتوبوس‌ها در شهر‌های ديگر مرسوم شده‌است زيرا اگر اتوبوس‌ها در مسير خود سريع‌تر گردش کنند، مقامات حمل‌ونقل می‌توانند بدون هزينه اضافه، فاصله زمانی بين اتوبوس­‌ها را کاهش دهند.

گاهی آنها با خطوط کوتاه مخصوص اتوبوس در تقاطع‌ها ترکيب می‌شوند. واکر می‌­افزايد: «اين گامی به سمت مديريت خيابان‌ها است بطوری که تا جای ممکن، به جای خودروها، افراد را جابجا کنيم»

او اضافه می­‌کند: «اينگونه مديريت، تفاوت‌­های سودمندی را ايجاد می‌­کند بدون اينکه رانندگان حتی متوجه آن شوند.»