بررسی مشکلات حمل و نقل و ترافیک تهران و ارائه پیشنهادات
تین نیوز | مشكل تردد و حمل و نقل در شهرهای بزرگ و بویژه در كلان شهر تهران مسئله ای است كـه نـوع زنـدگی تمـام اقـشار جامعه اعم از مدیر، كارمند، كاسب و دانشجو و محصل و... را تحت الشعاع قرار داده است. این مشكلات عـلاوه بـر اتـلاف وقت افراد جامعه از طرفی سبب بروز مشكلات زیست محیطی و از طرف دیگر سبب تحمیل بار اقتصادی سنگینی بر بدنه جامعه و دولت می‌شود.
معضلات و مشكلات ناشی از حمل ونقل ترافیك
موضوع حمل و نقل و ترافیك كه امروزه به عنوان یك پدیده سیاسی – اجتماعی نقش بسیار حساس و مهمی در كیفیت و ساختار اقتصادی – اجتماعی یك جامعه ایفا می‌کند، اساس زندگی نوین شهری و نیازهای جابجایی انسان را شكل میدهد. انسان متمدن امروزی باید بداند در روند تكامل شهرها، توسعه سیستم حمل و نقل بـه كجـا می‌رود و چنانچـه در بكارگیری و استفاده از اصول شهرسازی و ترافیك كمی غفلت كند، ناگزیر وضعیت نـسل كنـونی و آینـده را بـا خطـرات بسیاری مواجه می‌سازد.
بر اساس مطالعات منتشر شده در سال 85، وجود حدود 480 تصادف گزارش شده در روز، كشته شدن حدود 1500 نفر، مجروح شدن بیش از 12500 نفر در سال در اثر تصادفات درون شهری، انتشار بیش از 200 تن 26،CO تن HC و دیگر آلاینده ها، مـرگ بـیش از 7000 نفـر در سال ناشی از آلودگیهای هوا (آمار غیر رسمی) پرداخته یارانه گازوییل به مبلغ حدود 9/55 میلیارد تومان در روز در سال 81 در كشور و یارانه بنزین در سطح كشور به میزان 7/2 میلیـارد تومـان در روز در سـال 83 و همچنـین روزانـه 0/73 میلیارد تومان در سال 81 یارانه گازوییل در شهر تهران و حدود 1/4 میلیارد تومان یارانه بنزین در روز در سال 83 اثراتی است كه عدم برنام ریزی در حمل و
نقل و ترافیك در شهر تهران بر جای گذاشته است، ضمن اینكه مشكلات نامحسوس دیگری مانند اثرات زیست محیطی و ضربه های روحی و روانی بر شهروندان وارد می‌نماید كـه ازجملـه آنهـا آلودگیهـای شنیداری، اتلاف وقت و زمان (حدود پانصد هزار ساعت روزانه وقت شهروندان در ترافیك تلف می‌شود) می‌باشد.
بررسی الگوی سفر در شهر تهران
یك سیستم حمل و نقل و ترافیك پیشرفته، سیستم حمل و نقل سهم بالایی از جابجایی مسافران را بـه خـود اختـصاص می‌دهند، به این شكل كه شبكه خطوط مترو به عنوان شبكه پایه حمل و نقل وظیفه جابجایی در كریدورهای مهم شبكه معابر را به عهده دارد. در جایگاه بعدی سیستم اتوبوسرانی قرار داردكه وظیفه آن انتقال مسافران از نـواحی مـسكونی بـه مترو و بر عكس است.
در این سیستم می‌توان از وسایل نقلیـه عمـومی كـوچكتر از اتوبـوس ماننـد مینـی بـوس در مسیرهای خطی استفاده نمود كه عملكردی مانند خطوط اتوبوسرانی دارند. در مرحله بعـدی تاكـسی و مـسافربرها قـرار دارند كه در سیستم حمل و نقل مذكور به صورت یك وسیله نقلیه مبدا به مقصد عمل می‌نمایند، یعنی مسافران بـدون اینكه نیازی به تعویض وسیله خود داشته باشند، خود را با همان وسیله به مقصد می‌رسـانند. بـه همـین دلیـل تاكـسی درسیستم های حمل و نقل پیشرفته از وسایل گران و با راحتی بالامحـسوب میـشود. وسـایل تقلیـه شخـصی هـم كـه در جایگاه بعدی قرار دارند كه سهمی از جابجایی ها را به
خود اختصاص می‌دهند.
شكل زیر تعداد و سهم سفر روزانه سواره شهر تهران (سال 1383) را در یك ساعت اوج نشان میدهد. همانطور كه مشاهده می‌شود سواری شخصی با سهمی حدود 31درصد از كـل سـفرهای انجـام شـده بیـشترین نقـش را در جابجایی مسافران دارد سهم حمل و نقل عمومی در سال 1383 حدود 57درصد می‌باشد كه از ایـن مقـدار اتوبـوس و متـرو حدود 23درصد تاكسی و مسافر 16/7درصد مینی بوس 12/8درصد و اتوبوس سرویس 5/2درصد از كل سفر را جابجا می‌نمایند.
روزانه بیش از 2/5 میلیون وسیله نقلیه در طول حدود 2500 كیلومتر انواع معابر درون شهری پهنه 700 كیلومتر مربعی تهران بزرگ را می‌پیمایند، یافته های آماری حاكی از آن است كه تعداد كل سفرهای سواره تاكسی طی 24 ساعت بـالغ بر سیزده میلیون سفر است كه بیش از 55درصد آن با اهداف شغلی و آموزشی صورت می‌گیرد. از مجموعه سفرهای فوق 23درصد توسط اتوبوس ومترو، 17 درصد توسط تاكسی و مسافربر، 12 درصد مینی بوس، 7 درصد توسط موتور و مابقی به وسیله خودروهای شخصی انجام می‌شود. از این رو اكثر معابر اصلی و شریانی شهر در ساعات اوج بیش از ظرفیت متحمل بار ترافیكی می‌شوند و سیستم حمـل و نقل عمومی تنها
پاسخگوی جابجایی حدود 4 میلیون مسافر است.
تراكم كاربریهای عمده جاذب سفر، قیمت بالای زمین و محدودیت امكان ایجاد معابر و كریدورهای عریض، مناطق مركزی شهر تهران را به صورت نواحی پر ازدحام و مشكل زای ترافیكی در آورده است. علیرغم اجرای نسبتا موفقیت آمیز طرح محدودیت تردد وسایل نقلیه در ایـن منـاطق، كمبـود و ناكـافی بـودن ظرفیـت پاركینگهای موجود بیش از 60درصد وسایل نقلیه را دچار سرگردانی جهت پاركینگ اتومبیل نموده است به طوریكه برای هر محل پارك حدود 4 متقاضی پارك وجود داردو این در حالیست كه حدود 65درصد از كل پاركومترهای موجود در سطح شهر با هدف مدیریت زمانی پارك حاشیه ای در معابر مركزی نصب شده اند.
معابر محلی و جمع كننده با طول 1100 كیلومتر (50درصد كل معابر درون شهری) سهم جابجایی 15درصد از مجموع سـفرهای دورن شهری را به خود تخصیص می‌دهند و بزرگراهها با طول حدود 375 كیلومتر و شریانی با طول 850 كیلومتر، 85درصد از جابجاییها را به عهده دارند. درچنین شرایط یتوسعه سیستم حمل و نقل عمومی، تكمیل شبكه بزرگراهی و مـدیریت هوشـمند وسـایل نقلیـه و... راهكارهای اساسی بهبود تردد و ایمنی وسایل نقلیه و عابرین پیاده است.
بررسی نقش حمل و نقل عمومی دركاهش مشكلات حمل و نقل و ترافیك
حمل و نقل عمومی یكی از نیازهای ضروری جوامع شهری است. كاهش كـارایی سیـستم حمـل و نقـل عمـومی، سـبب گسترش مالكیت و تمایل استفاده از وسایل نقلیه و تمركز آنها در سطح شبكه معابر شهری می‌گردد. این امر كلیه رفت و آمدها به ویژه عملكرد حمل و نقل عمومی را تحت تاثیر قرار میدهد و شرایط را برای برنامه ریزان و مدیران شهری به مرحله ای می‌رساند كه نیاز به سرمایه گذاری كلان جهت احداث معایر جدید و ی ا تعریض شبكه هـای موجود خواهد بود.
با توجه به افزایش روز افزون تعداد وسایل نقلیه شخصی و با عنایت به اینكه توسعه تسهیلات حمل و نقل جاذب سفر می‌باشند در نتیجه در دراز مدت، ازگشت به شرایط اولیه دور از انتظار نخواهد بود.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.