◄ بهار در خود ما، بهار در تهران است
صدایش را می‌توان بامداد، با آغازین پرتوهای روشنایی شنید. آواهایی کوتاه و زیر و آهنگین و درخشش آفتاب نو نویدبخش دگرگونی است.
الهام فخاری*: صدایش را می‌توان بامداد، با آغازین پرتوهای روشنایی شنید. آواهایی کوتاه و زیر و آهنگین و درخشش آفتاب نو نویدبخش دگرگونی است.
امسال تجربه فصل سرد تهران، کوتاه و آلوده و فشرده بود و فصل روشنایی زودتر به شهر گام نهاده است. گل‌های زرد یاس پرچین‌های شهر، غنچه‌های صورتی به‌ژاپنی، جان‌گرفتن چنارها و جوانه‌هایی که مردم به پیشباز بهار رویانده‌اند، گویای شوق آمدن است. شرایط جغرافیایی تهران چهار فصل کامل و راستین برای شهر پدید آورده است.
بازگویی نویسندگان و سرایندگان نامدار ایران از هر فصل تهران، تجربه‌ای زنده برای خوانندگان یادگار گذاشته است. آنچه به قلم احمد شاملو بر کاغذ جاودان شد و سروده‌هایی که محمدعلی سپانلو به یادگار گذاشت، سرایشی از فراز و فرودها، تاریکی و روشناها و خوشی و ناخوشی‌های تهران، پایتخت ایران امروز، است.
در و گوهر ماندگاری که علی‌اکبر دهخدا برای همه تاریخ ادبیات ایران رقم زد، در کوچه‌های همین شهر به محمد معین سپرده شد. نقش‌ها و رنگ‌ها، نگاشته‌ها و نوشته‌ها، تافته‌ها و بافته‌ها، ساخته‌ها و دریافته‌هایی که امروز شوق بی‌مانندی در جان هر ایرانی برمی‌انگیزد، در آن کوچه‌های گم‌شده و خیابان‌های خاموش پنهانند. خبر داری که ایران درودی در این شهر نقش‌ها به نام نامی ایران هنوز می‌نگارد؟ شتاب و فشردگی زندگی روزانه‌ات و سر در گریبان امروز و فردا داشتنت تو را از جستجوی نشانه‌هایی که در شهر برایت گذاشته‌اند دور کرده است. در شهری که پر از حریفان بوده و از هر طرف نگاری بهانه لحظه‌های جاودانه، امروز کمتر کسی بخت هم‌نشینی با عبدالله انوار و محمدعلی موحد را دارد.
روایتگران زیرک و دانش‌پژوهان فروتنی که در میان توده‌های بی‌شکل روزمره، گنج‌های زنده تهرانند. در میان برج‌ها و مال‌های امروز تهران، لابه‌لای بزرگراه‌ها و کوچک‌سازهای این سال‌ها هنوز از آن بهشت جاودان نشانه‌ها و دمادم جادویی طهران جاری است.
کجاست جان شیفته‌ای که بوی عطر رازقی و نارنج از تکه‌های بازمانده از باغ‌های طهران، شمیران و... ببوید؟ کسی نشانی خانه سیمین دانشور و سیمین بهبهانی مگر نمی‌پرسد؟ کجاست رهروی که در سایه‌سار کهن‌چنار مسجد دیرین پناه بجوید و بر شکوه چهار مناره مسجد امام خمینی (سلطانی) چشم بدوزد؟ در دل این همهمه بی‌خواب میلیونی، طراوتی هنوز می‌نگارد و در گوشه‌های پیرامون، دور از عبور عابران همیشه، کنج خلوتی شخصی می‌ماند. غبار ازدحام میلیونی و پلک‌های خسته ما انگار، به رفتن و ندیدن عادت دارند؛ اما بهار، نغمه شکستن عادت‌هاست.
کنار خانه‌تکانی، به روزهای گذشته نگاه باید کرد و از عبور بی‌فرجام و سقوط بی‌پایان گریز باید داشت. امسال که نه، سال نو در راه، به جستجوی شهری باید رفت که روزگار دوستش دارد؛ که یادگاران کهن و شوق‌های تازه و باور امیدوارانه می‌داند. چه خوب است نوروز این‌بار مهمان تهران باشید و در خانه‌های تاریخی‌اش قصه از بر کنید.
جهان فشرده و پنهان درون تهران است. درون خنده هر کودک، ترنم مهربانی توران خانم میرهادی باز نوازی می‌شود. به جستجوی هزاران هزار گوهر ناب می‌شود سراغ از کتیبه‌ها و کاشی‌نوشته‌ها و نقش‌ها برجست. هنوز در این شهر حریفان بسیاری هست. بهار در خود ما، بهار در تهران است.
*عضو شورای شهر تهران
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.