آسوده بخوابید که شهر بی شهردار در امن و امان است

به گزارش خبرگزاری مهر، پنجمین جلسه علنی شورای پنجم شهر تبریز یکشنبه در حالی با دستور جلسه تصمیم گیری در خصوص تعیین کمیته بازنگری اساسنامه سازمان های شهرداری، فرآیند انتخاب مشاوران شورا، چگونگی تأیید سیاست ها و تعیین اعضای کمیسیون‌های بند ۲۰ شهرداری و بررسی لایحه بودجه سال های ۹۴ و ۹۵ شهرداری تبریز در صحن علنی این شورا برگزار شد که هیچ دستور جلسه ای در مورد مهمترین موضوع مدیریت شهری این روزهای تبریز یعنی انتخاب شهردار در آن مطرح نشد.

نکته قابل توجه این است که انتخاب شهردار به گره کوری تبدیل شده که باز کردن آن پس از گذشت بیش از یک ماه از شروع به کار پنجمین شورای اسلامی شهر تبریز همچنان بی نتیجه باقی مانده و اعضای این شورا در حالی که دم از عزم جدی برای هم افزایی در مسیر متحول سازی مدیریت شهری تبریز با نگاه به رویداد ملی و فراملی تبریز ۲۰۱۸ می زنند، همچنان به واسطه سهم خواهی های سیاسی و به بهانه انتخاب شهرداری که مورد توافق نظر همه اعضا باشند، در حال فرصت سوزی برای این انتخاب هستند در صورتی که شواهد و اظهار نظرهای آشکار و پنهان همین اعضا حاکی از وجود نوعی اراده برای طرح نام افرادی به عنوان شهردار با رویکردهای خاص حزبی و جناحی است تا شهرداری متعهد و مورد نیاز برای مدیریت شهری که در سال پیش رو باید از خیل گردشگران جهان اسلام میزبانی کند.

در این میان بی صاحب و مدیر ماندن کلانشهر تبریز با وجود تعیین سرپرست نیز موضوع دیگری است که می توان به راحتی نمودهای آن را در گوشه و کنار شهر دید، آنجا که پیش پاافتاده ترین وظایف شهرداری از جمع آوری زباله ها گرفته تا بی سروسامان شدن نصب بنرها و بیلبوردهای تبلیغاتی در سطح شهر همگی با نقصان و اما و اگر انجام می شوند تا همه این شاهکارهای مدیریت شهری و تعلل های شورای مدعی شهر تبریز نویدبخش ثبت اولین های دیگری به نام شهر اولین ها در آستانه ۲۰۱۸ باشد.

تبریز ۲۰۱۸ رویدادی بوده که از همان ابتدای انتخاب این شهر به عنوان پایتخت گردشگری جهان اسلام، انواع اقدامات تبلیغاتی (البته بیشتر با رویکرد بهره برداری های خاص و نه در راستای تبیین ابعاد مختلف این رویداد و فرصت های کم نظیری که می تواند به واسطه همین انتخاب نصیب نه تنها تبریز بلکه استان آذربایجان شرقی شود) از سوی مدیریت سابق شهرداری تبریز انجام شده و در زمان تعیین سرپرست برای شهرداری در شورای پنجم نیز بلاتکلیف مانده و تنها به چند برنامه جنگ شادی و صرف تبلیغی و مناسب بیلان کاری محدود شده که بسیاری از آنها با نقدهای جدی در خصوص خروجی های متصور برای دستیابی به اهداف تبریز ۲۰۱۸ روبرو هستند.

با وجود تمام این نقدها، مسئولان دخیل در برگزاری تبریز ۲۰۱۸ در حرکت هایی ایزایی با اظهار نظرهایی گاه متناقض با آنچه که در تبلیغات آب وتاب دار ابتدای انتخاب تبریز برای این مهم سر داده می شد، این رویداد و وعده های خود را در حد سرآغازی برای توسعه تبریز تقلیل داده اند و این در حالی است که حتی در سطح کلانشهرهای کشور خودمان نیز پروژه های زیرساختی و اساسی در دست اجراست که به هیچ عنوان با پروژه های شهری تبریزی که حداقل در حرف و سخن های مسئولان برای ۲۰۱۸ آماده می شود، قابل قیاس نیستند، حال چه رسد به شهرهایی مانند باکو که در ۲۰۱۹ میزبان گردشگران جهان اسلام هستند و بر همین اساس باید گفت که تبریز ۲۰۱۸ در خوابی خرگوشی، حرکتی لاک پشتی برای بهره برداری از این فرصت دارد که دست کم تا ۵۷ سال دیگر تکرار نخواهد شد.

گفتنی است این فرصت سوزی ها در حالی صورت می گیرد که حتی به اذعان مسئولان دست اندرکار و دخیل در موضوع تبریز ۲۰۱۸، این فرصت ارزشمند برای بالفعل کردن زیرساخت های این کلانشهر به ویژه در حوزه گردشگری از دست رفته و مهمترین دلیل آن نیز عدم مدیریت و برنامه ریزی با نگاه کلان به آینده از سوی همین مسئولان اعلام شده است که نمونه بارز آن در نحوه انتخاب شهردار مشهود است و باید گفت که ای مردم تبریز! آسوده بخوابید که شهر بی شهردار در خواب شورانشینان سیاست باز و سیاست زده در امن و امان است.