◄چرا قوانین شهرسازی به نفع پیاده‌ها بازنگری نمی‌شود؟

تین نیوز | در بخشی دیگر از گزارش مربوط به "نگاه شما در شبکه‌های اجتماعی"، موضوع زیر که توسط "حسین" در اتاق فکر حمل و نقل در شبکه‌اجتماعی " لینکدین " مطرح شده‌است به همراه دیدگاه‌های شما در این مورد بازنشر می‌شود: 

چرا قوانین شهرسازی به نفع پیاده‌ها بازنگری نمی‌شود؟
یکی از مباحثی که شهرسازها به درستی مطرح می‌کنند این است که شهر برای انسان طراحی می‌شود و نه خودرو. اما با یک نگاه به اطرافمان حق تضییع شده عابرین در همه جا خودنمایی می‌کند. بارزترین نمود این حق‌کشی، اشغال پیاده‌رو برای ساخت و ساز است.
زمانی در این خصوص پیگیری داشتم و به دوگانگی قوانین برای اجازه اشغال پیاده‌رو و حتی قسمتی از خیابان رسیدم. اگر بتوانیم همین یک نمونه را تصحیح کنیم، بخش زیادی از مشکلات پیاده‌روی در شهر کاسته خواهد شد. البته موارد دیگری مانند کوچه‌های بدون پیاده‌رو نیز وجود دارد که در برخی موارد با نوسازی املاک هم تصحیح نشده است.

سهیل نظر داده است:
حتی اگر از اشغال پیاده‌رو برای ساخت و ساز بگذریم، اکثر پیاده‌روها دارای مشکلات متعدد جهت بهره‌برداری توسط انسان ها می‌باشند.

سعید نظر داده است:
هنوز خیلی از ایستگاه‌های مترو به دلیل فقدان آسانسور برای معلولان قابل استفاده نیستند. وقتی ما حق معلولان را مثل آب خوردن ضایع می‌کنیم طبعاً تجاوز به حقوق پیاده‌ها نباید جای تعجب داشته باشند.

حسین نظر داده است:
با تشکر از دوستان مشارکت‌کننده، مشکلات عابرین پیاده بسیار زیاد و متنوع است. همه دوستان نمونه‌های مختلفی را سراغ دارند. در این بحث، نظر من تنها به حل یکی از این مشکلات معطوف بوده که هم تواتر زیادی در شهر دارد و هم با تصحیح و یا شفاف سازی قوانین موجود قابل حل است. خواهشمندم بیشتر در این زمینه اظهار نظر فرمایید.

سعید نظر داده است:
بنده شخصا قربانی عبور موتور سیکلت از پیاده‌رو هستم.قانون راهنمائی و رانندگی به اندازه کافی روشن و واضح است اما به کار عابر نمی‌آید و هیچ کمکی به او نمی‌کند.

حسین نظر داده است:
راهکاری که پلیس برای جلوگیری از تردد موتورسیکلت در پیاده‌رو پیشنهاد می‌کند، نصب دستک با فاصله کم است. همانطور که می‌دانید این کار باعث جلوگیری از تردد صندلی چرخدار و کالسکه کودک نیز خواهد شد و علاوه بر آن مانعی برای شهروندان نابیناست.
آموزش و ایجاد قبح در ذهن مردم برای رفتارهای بد ترافیکی، به حل این مشکل کمک می‌کند. برای این که عابر را به استفاده از پیاده‌رو تشویق کنیم، نخست باید آن را از اشغال دیگران درآورید.

سهیل نظر داده است:
وقتی که دکتر توردی از شرکت تی اس اس اومده بود برای دوره آموزشی در ایران، همه جا به اتفاق می‌رفتم و ایشون هم از پدیده‌های جالبی که می‌دید عکس می‌گرفت. از برخی از پدیده‌ها که کلی شگفت زده شده بود عبارت بود از:
- حرکت موتور سوار در پیاده‌رو که هر کدوام را می‌دید اول با انگشت نشان می‌داد
- حرکت دنده عقب در بزرگراه
- احداث دوربرگردان وسط بزرگراه هایی مثل همت نرسیده به امام علی، که البته آنقدر کشته و زحمی‌داد که جمعش کردند
- وجود دستگاه های بدن سازی در پارک ها 
- پخش کارتون پلنگ صورتی از دستگاه ای تی ام بانک! خود من هم این مورد آخر را اگر به چشم ندیده بودم باور نمی‌کردم.

سعید نظر داده است:
برخی از مصادیق تجاوز به حقوق پیاده:
- عبور خودرو از عرض پیاده‌رو برای ورود به پارکینگ و تعویض روغن و گاراژ
پارک خودرو در پیاده‌رو
- عبور موتور سیکلت از پیاده‌رو
- موانع نصب شده در پیاده‌رو نه تنها مانع ورود موتور سیکلت نیست بلکه عبور ویلچر را مشکل می‌کند/ اگر جرات دارید به موتور سوار تذکر بدهید
- سد معبر در پیاده‌رو توسط دستفروشان تحت نظر شهرداری!! /اگر جرات دارید به دست فروش تذکر بدهید
- حفاری پیاده‌رو توسط شرکت برق و گاز
- بستن و تخریب پیاده‌رو در هنگام عملیات ساختمانی/اگر جرات دارید به پیمانکار تذکر بدهید
- سد معبر جلوی مساجد بعد از مجالس ختم و جلوی تالارهای عروسی/اگر جرات دارید به صاحب مجلس تذکر بدهید
- ورود کامیون‌های لبنیات به پیاده‌رو برای تخلیه بار در مغازه ها /اگر جرات دارید راننده کامیون تذکر بدهید
برای همه موارد بالا قانون وجود دارد اما هیچ تضمینی برای اجرای آن وجود ندارد.

حسین نظر داده است:
همانطور که دیده می‌شود همه دل پری از مشکلات پیاده‌روی در شهر دارند. گفتن این موارد و تکرار آنها در محافل مختلف وقتی کارساز است که راه‌حل‌ها هم گفته شود. مثلا همانطور که در ابتدا گفته‌ام تبیین و بازنگری قوانین شهرسازی برای اجرا یا بازسازی ساختمان‌ها یکی از این راهکارهاست. حتما موارد عدیده دیگری وجود دارد که موضوع را از ریشه حل می‌کند، و الا باید هر روز عده‌ای در شهر راه افتاده و مشکل جدیدی را حل کنند.
مواردی مانند عدم پیوستگی مسیر عابرین پیاده، اشغال آن توسط فروشندگان، غیرهمسطح بودن پیاده‌رو پلاک‌های مجاور، وجود مانع ثابت مثل ستون برق در وسط پیاده‌رو و ده‌ها مشکل دیگر را همه تجربه کرده‌ایم. با ارائه راه‌های اساسی پیشنهادی برای حل این مشکل، می‌توان گزارشی را از سوی اتاق فکر تهیه و به مسئولین مربوطه منعکس کرد.
 
سعید نظر داده است:
مثال‌های ذکر شده در نوشته قبلی را آوردم تا نشان دهم که در مورد این ناهنجاری خلاء قانونی نداریم. مشکل این است که انگار همه ما به نوعی از وضع موجود راضی هستیم.
راننده خودرو وقتی از عرض پیاده‌رو برای ورود به پارکینگ عبور می‌کند اصلا این برداشت را ندارد که دارد حقی را ضایع می‌کند عابر هم ظاهرا با این واقعیت کنار آمده و شکایت چندانی ندارد.
راننده خودروئی که در پیاده‌رو پارک می‌کند اصلا این برداشت را ندارد که دارد حقی را ضایع می‌کند عابر هم ظاهرا با این واقعیت کنار آمده و شکایت چندانی ندارد.
موتور سیکلتی که از پیاده‌رو عبور می‌کند اصلا این برداشت را ندارد که دارد حقی را ضایع می‌کند عابر هم ظاهرا با این واقعیت کنار آمده و شکایت چندانی ندارد.
دستفروشی که سد معبر می‌کند اصلا این برداشت را ندارد که دارد حقی را ضایع می‌کند عابر هم ظاهرا با این واقعیت کنار آمده و شکایت چندانی ندارد.
وقتی شرکت برق و گاز در پیاده‌رو کنده کاری می‌کنند اصلا این برداشت را ندارند که دارند حقی را ضایع می‌کنند عابرهم ظاهرا با این واقعیت کنار آمده و شکایت چندانی ندارد.
و . .. .
نتیجه گیری: مشکل مطرح شده از نوع فرهنگی است در این فاز قانون گذار نمی‌تواند تاثیر زیادی داشته باشد.
ارائه راه کار بماند برای نوشته های بعدی.

شاهرخ نظر داده است:
اگر خلاصه بخواهیم دلیل بی توجهی به عابر پیاده‌رو کنکاش کنیم می‌رسیم به اینکه مسئولان و تصمیم گیرندگان خودشان سواره هستند و کجا سواره خبر دارد از حال پیاده.

سعید نظر داده است:
سالها قبل وقتی در شهرستان زندگی می‌کردیم و هنوز آپارتمان نشین نشده بودیم همسایه سمت چپ ما تصمیم به کاه گل کردن پشت بامش گرفت و اوستا، کاه گل را در وسط کوچه پهن کرد و چندین روز با لگد کاه گل را ورز می‌داد و ترکیب کاه و خاک را اصلاح می‌کرد.این کار باعث بسته شدن کوچه شد و همسایه سمت راست ما به علت اینکه رفت و آمد مختل شده بود و بچه ها به گِل بازی مشغول شده بودند و او نمی‌توانست ماشینش را داخل خانه ببرد پس از چند بار تذکر شفاهی از بابت سد معبر، به مراجع قانونی شکایت برد.
چند روز بعد شاهد بودیم که تقریبا کل محله، آقای همسایه سمت راست را کنار منزلش دوره کرده و به خاطر اینکه از همسایه سمت چپ شکایت کرده لعن و نفرینش کردند. عاقبت کار این بود که ایشان از شکایت خود منصرف شد.
در این داستان واقعی، اهالی محله دوره کودکی من با سد معبر و اشغال پیاده‌رو مشکلی نداشتند اما شکایت بردن به یک مرجع حکومتی را قبیح می‌دانستند. در اینگونه موارد از قانون گذار و مجری قانون کاری بر نمی‌آید.
اگر شهروندان نسبت به بار منفی یک حرکت حساس نباشند نوشتن قانون برای منع آن حرکت بی فایده است.

سهیل نظر داده است:
در تایید فرمایشات جناب قصابان ذکر مورد مدرن تری بد نیست، دفتر ما تنها 50 متر داخل طرح واقع شده که زمانی که دوربین های کنترل محدوده ترافیک نبودند، پارکینگ ساختمان بیش از 15 خودرو همیشه داشت. پس از نصب دوربین ها، ابتدا همگی پلاک را مخفی می‌نمودند یا با روش های غیر متعارف وارد طرح می‌شدند و حتی در جلسات هیات مدیره ساختمان به اشتراک گذاری دانش در این زمینه یکی از مباحث دائمی‌ بود.
اما پس از چند وقت امروزه روز تقریبا پارکینگ همیشه خالی از خودروست و همچنین موارد دور زدن قانون دیگر یک بی کلاسی بین همسایگان تلقی می‌گردد و پس از گذر زمان سیستم به قول معروف جا افتاد.

آرش نظر داده است:
من فکر می‌کنم شاید بحث خودرو و پیاده ریشه در فرهنگ ارباب و رعیت داشته باشد. فرد صاحب خودرو نسبت به پیاده ارحج فرض می‌شود...
شکستن این طلسم کار سختی نیست اما به عهده شهرداری است. در حال حاضر شهرداری کلانشهرها در تلاش برای تمرین ارجحیت دادن به حمل و نقل عمومی‌نسبت به خودروی شخصی هستند. شاید زمانی که از این آزمون سربلند بیرون آمدند و این فرهنگ جا افتاد که هرکس سوار اتوبوس و مترو می‌شود بدبخت بیچاره نیست. آن وقت زمانی باشد که بشود از آنها انتظار داشت به ارجحیت پیاده نسبت سواره فکر کنند اما الان فکر می‌کنم خیلی بلندپروازی باشد.

حسین نظر داده است:
من عقیده دارم یکی از مشکلات اصلی ما این است که یا مرجعی برای رسیدگی به شکایات وجود ندارد و یا ما حوصله شکایت و پیگیری آن را نداریم. کافی است یک بار موضوعی را پیگیری کنیم و ببینیم که چقدر وقت و انرژی ما را تلف می‌کند تا به نتیجه برسد (شاید هم نرسد.) هرچند کانال‌های خوبی مثل تلفن 137 و سامانه 1888 در سالهای اخیر برای پیگیری چنین مواردی ایجاد شده است، اما گاهی پاسخ‌هایی که عمدتا توسط پایین‌ترین سطح کارمند اداری منطقه تهیه شده، راضی‌کننده نیست و مشکل شما را حل نمی‌کند.

سعید نظر داده است:
آیا منظور شما این است که پیاده‌هائی که به حقوقشان تعدی می‌شود بروند شکایت کنند؟

سهیل نظر داده است:
یکی از همسایگان ما خودروی خود را پیاده‌رو پارک می‌کرد، مدیریت ساختمان دو عدد میله در پیاده نصب کرد که ایشان نتوانند پارک کنند، ایشان هم زحمت کشیدن به 137 تماس گرفتن و 137 هم میله ها را کند تا ایشان بتواند به کار خود ادامه دهد.
این موضوع نشان دهنده این هست که سامانه هایی مثل 137 و 1888 خوب کار می‌کنند، اگر قوانینی پشتیبانی کننده وجود داشته باشد. شاید اگر مرکز پلیسی هم وجود داشته باشد که تماس بگیریم و فرد خاطی که در پیاده‌رو پارک می‌کند را جریمه کند موثر واقع شود. آیا 110 اینکار را انجام می‌دهد؟

حسین نظر داده است:
حتی برای شما هم عجیب است که یکی حق خود را مطالبه کند. این فرهنگ باید جا بیفتد و حتما ساده نخواهد بود. مشکلات بسیار است، اما باید از یکجا شروع کرد. به قول معروف اگر همیشه همان کاری را بکنیم که قبلا می‌کردیم، نتیجه همانی خواهد شد که قبلا می‌شد. همه چیز از مطالبه شروع می‌شود.

سعید نظر داده است:
سوال من از باب تعجب نبود، قصد داشتم منظور شما را دقیق متوجه شوم
به حضور انور شما عرض می‌کنم که بنده قبلا مطالبه حق را شروع کرده‌ام. نزد تاکسیرانی شکایت بردم و یکبار از یک داروخانه شکایت کردم و بار سوم یک مورد تصادف خسارتی اتومبیل را به شورای حل اختلاف بردم. در هر سه مورد به هیچ نتیجه ای نرسیدم.اگر آقای ناصریان بنده را به سیاه نمائی متهم نکنند عرض می‌کنم که در هر سه مورد کاملا احساس می‌شد که افرادی که شغلشان رسیدگی به شکایات است و بابت آن حقوق می‌گیرند قصد دارند آنقدر شما را بدوانند که خسته بشوید و عطای پیگیری را به لقایش ببخشید.
من قصد داشتم کاری را بکنم که قبلا نمی‌کردم، اما نتیجه همانی بود که قبلا بود.