◄ نگاهی به کاربرد تکنولوژی‌های جدید ریلی در ایران و اروپا

در شرایطی که امروزه آلودگی هوا و بحث گرمای جهانی به یکی از مهم‌ترین و داغ‌ترین بحث‌های جهان تبدیل‌شده است، کشورهای اروپایی، تعهد خود به این موضوع را هرروز بیش از دیروز نشان می‌دهند و با نوآوری و حرکت به سمت تکنولوژی‌های نوین با سطح آلودگی پایین، آینده صنایع مختلف را دگرگون می‌کنند. به گزارش ژورنال بین‌المللی ریل و خبرگزاری رِیلوِی گازت، به‌تازگی اعلام شد که شرکت بهره‌برداری حمل‌ونقل ساکسونی (LNVG) در آلمان، از شرکت آلستوم فرانسه، ۱۴ رام قطار چند واحدی با سوخت هیدروژنی (HMU-Hydrogen Multiple Unit) خریداری می‌کند.

به گزارش خبرنگار تین‌نیوز، این قطارها که از اوایل ۲۰۲۱ وارد سرویس‌دهی خواهند شد، جایگزین قطارهای دیزلی مسیرهای شمال غربی آلمان خواهند شد. این، اولین سفارش برای سری قطارهای iLint  آلستوم است و درواقع آغاز جایگزینی قطارهای دیزلی با آلودگی بالا با قطارهای هیدروژنی با آلودگی تقریباً صفر تلقی می‌گردد. این قطارها که تا حداکثر سرعت ۱۴۰ کیلومتر بر ساعت حرکت خواهند کرد، با یک باک هیدروژن امکان ۱۰۰۰ کیلومتر سفر را خواهند داشت و در کارخانه سالزیتگر آلستوم تولید می‌گردند. سری آزمایشی این قطارها از بهار ۲۰۱۸، یعنی آغاز سال شمسی ۱۳۹۷ وارد سرویس خواهند شد تا به‌نوعی صنعت ریل اروپا را متحول کنند.

کارخانه سوخت‌گیری و تولید سوخت هیدروژنی این قطارها که ۱۰ میلیون یورو هزینه دارد، با اعطای یارانه ۸.۴ میلیون یورویی دولت آلمان امکان‌پذیر است و طریقه تولید هیدروژن مصرفی این قطارها، از طریق الکترولیسیس و با استفاده از توربین بادی برای تولید الکتریسیته است. به گفته وزیر راه و ترابری ایالت ساکسونی در آلمان، «از این به بعد در مسیرهایی که الکتریکی نشده‌اند، برای قطارهای دیزلی یک جایگزین خیلی مناسب داریم. سوخت هیدروژنی ترکیلی ایده‌آل از محافظت از محیط‌زیست و انقلاب در حمل‌ونقل را ارائه می‌دهد. این سوخت اجازه می‌دهد مسیرهای طولانی را بدون سوخت‌گیری طی کنیم و درواقع برای اولین بار حمل‌ونقل ریلی بدون هیچ آلاینده‌ای را محقق می‌سازد.»

حرکت اروپا به سمت قطارهای هیدروژنی و کم‌مصرف‌تر و کم‌مصرف‌تر با استفاده از تکنیک‌ها و مواد نوین مانند آلومینیوم، و آلومینیوم-کومپوزیت در جهت محافظت از محیط‌زیست و پیشگیری از گرم شدن کره زمین در شرایطی رقم خورده است که صنعت ریلی ایران همچنان درگیر قطارهای با بدنه کربن استیل که تا ۳۰ درصد سنگین‌تر از قطارهای آلومینیومی و تا ۴۰ درصد سنگین‌تر از قطارهای آلومینیوم-کامپوزیت می‌باشند، است. این در حالی است که کشورهای اروپایی بعضاً ۳۰ سال است که تکنولوژی کربن استیل را به‌طور کامل رها کرده‌اند و حتی بحثی بر سر استفاده از آلومینیوم وجود ندارد.

بر اساس تحقیقات انجام‌شده، قطارهای کربن استیل به علت وزن بیشتر و شرایط دیگر، تا ۵۰ درصد مصرف انرژی و آلودگی بیشتر از قطارهای آلومینیومی دارند و همچنین هزینه نگهداری آن‌ها در عمر ۳۰ ساله نیز تا ۲۰ درصد بیشتر است. این در حالی است که به اعتقاد متخصصین، تولید قطارهای آلومینیومی نه‌تنها پیچیده‌تر و گران‌تر از قطارهای کربن استیل نیست، بلکه با به‌کارگیری نیروهای متخصص و آموزش مهندسین بر اساس استانداردهای نوین و به‌روز جهان، این تولیدات به علل مختلف مانند ساختار ماژولار آلومینیم ارزان‌تر نیز هستند.