چالش خودروهای بیکیفیت
تین نیوز | امروزه وضعیتی در صنعت خودروسازی ما حاکم است که حتی وزیر صنعت، معدن و تجارت نیز چندین بار از پایین بودن کیفیت خودروهای داخلی انتقاد کرده و نیاز خودروهای صفر کیلومتر به تعمیر را مورد چالش قرار داده است. در رابطه با این مساله باید گفت که حدود ۸۵ درصد قطعات مورد نیاز برای تولید یک خودرو از قطعهسازان مختلف تهیه میشود و کارخانه خودروسازی با کنار هم قرار دادن این قطعات ساخت محصول را به مرحله نهایی میرساند. بنابراین با چنین عملکردی نمیتوان انتظاری بیش از نیاز خودروهای صفر به تعمیر داشت. در حال حاضر ساختار قطعهسازی ما دارای مشکلات متعددی است و امروز هیچ تفاوتی نسبت به دوره آقای خیامی (بنیانگذار ایرانخودرو) در ساختار خودروسازی ایران مشاهده نمیشود. به عبارت دیگر میتوان گفت که در ۵۰ سال گذشته در بسیاری از کشورهای جهان همکاری با چند قطعهساز برای تولید یک خودرو از بین رفته است، اما در کشور ایران همان روال گذشته ادامه دارد و هیچ اقدامی هم برای تغییر این شرایط صورت نمیگیرد. امروزه خودروسازان معروف جهان، مجموعه قطعات خودرو را از مجموعهسازان تهیه میکنند، اما در کشور ما در اصل مجموعهساز فعالی وجود ندارد که تولیدکنندگان خودرو بتوانند با آنها همکاری داشته باشند. بنابراین در این شرایط خودروساز ایرانی بهناچار با تعداد زیادی قطعهساز طرف میشود که در صورت خرابی قطعه هیچ تضمینی برای تعویض قطعه یا جبران خسارت وجود ندارد. خودروسازانی که با مجموعهسازها همکاری میکنند از قدرت اقتصادی مناسب، تیراژ تولید بالا و کیفیت مطلوب محصول برخوردارند و از همه مهمتر مسئولیت نهایی خرابی قطعات هم بر عهده یک مجموعهساز است و دیگر لازم نیست خودروساز با چندین شرکت و گروه طرف باشد. در کشور ما با اینکه بازرسان متعددی در مرحله خرید قطعه حضور دارند، اما متاسفانه قطعات از کیفیت مطلوبی برخوردار نیستند. طبیعی است زمانی که قطعهساز پس از فروش قطعه هیچ مسئولیتی در قبال خرابی قطعه ندارد، سعی میکند کمترین هزینه را برای تولید قطعه در نظر بگیرد و با قیمت بیشتری آن را بفروشد که در این صورت کیفیت قربانی سود قطعهسازان میشود. در این زمینه مسئولان هم بارها هشدار دادهاند و قوانین و آییننامههای متعددی به تصویب رساندهاند، اما باید توجه داشت که با صدور بخشنامه و برگزاری کنفرانس و سمینار نمیتوان راه به جایی برد، چراکه ساختار از اساس دارای مشکل است و به شکل ریشهای باید درمان شود. ساختار بدین شکل است که خودروسازان با ۱۰۰۰ قطعهساز قرارداد امضا میکنند، باید اشاره داشت که حضور این تعداد قطعهساز در کنار خودروسازان لازم نیست، قطعهسازان میتوانند با همکاری یکدیگر به مجموعهسازهای بزرگ تبدیل شوند تا ابتدا کیفیت قطعات افزایش پیدا کند و در انتها دیگر شاهد بازگشت خودروهای صفر به کارخانه نباشیم. در شرایط کنونی حتی اگر بهترین خودرو را به خودروسازان ایرانی تحویل دهند و از آنها بخواهند تیراژ آن را به ۱۰۰ هزار دستگاه برسانند، در بهترین شرایط هفت تا هشت سال زمان میبرد تا این اتفاق ساده رخ دهد، چراکه شبکه قطعهسازی ما از لحاظ تولید مهندسی بهشدت ناتوان است. پس در شرایطی که چنین ساختار منسوخ و فشلی در صنعت خودروسازی کشور وجود دارد صحبت از افزایش کیفیت خودرو مضحک است، چراکه کیفیت همچون فیتیله گردسوز نیست که آن را بچرخانیم و بالا برود، افزایش کیفیت پیش از هرچیزی نیاز به ساختار مناسب دارد. سالها است که با سخنرانی و تکرار بایدها پیش میرویم اما اقدامی کارساز در این زمینه انجام نشده است. باید اشاره داشت که با روال قدیمی نمیتوان به ادامه راه پرداخت. ضمن اینکه شبکه قطعهسازی ما از استاندارد کافی برخوردار نیست و در کل به کپیکاری میپردازد. به همین دلیل هم هست که به هیچ وجه نمیتواند صادرات انجام دهد. در این زمینه میتوان قطعهسازان ترکیهای را الگو قرار داد که سالانه بین پنج میلیارد تا ۱۰ میلیارد دلار فقط صادرات قطعه دارند. پس لازم است در این زمینه وزارت صنعت و معدن مجموعهسازان را وادار کند تا با مجموعهسازان بزرگ جهان همکاری داشته باشند و از دانش فنی آنها استفاده کنند تا در آینده تولیدات بهتری در زمینه خودروسازی داشته باشیم.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمیکند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.