|
کد خبر:
93904
|
تابستان مرگبار در فارس
«سربازان چهارشنبه» صفر پنج، خبردار؛ خدانگهدار!
هفتهنامه حمل و نقل |
سعید میرشاهی- اینجا ایران است؛ چهارشنبه، ۲ تیرماه ۱۳۹۵، ساعت حدود یک و بیست دقیقه بامداد. اینجا ایران است، ماه رمضان و در آستانه شبهای قدر، اینجا ایران است؛ استان فارس و جاده سیرجان- نی ریز، اینجا ایران است و اتوبوس مملو از سربازان پادگان آموزشی ۰۵ کرمان به مقصد شیراز، اینجا ایران است؛ کشوری با سالانه حدود ۱۷۰۰۰ کشته در جادههای قاتل. اینجا ایران است، سرزمینی با حدود ۴۷ تا ۵۰ نفر- کشته در هر روز در سوانح رانندگی. اینجا ایران است؛ و لحظه پرپرشدن ۲۰ سرباز وطن نه براثر شهادت در جبهه حق علیه باطل بلکه بر اثر جهالت و خواب آلودگی چندساله مان! کدام جهالت؟! مگر جهالت جز این است که بدانی چیزی اشتباه است و باز هم بدان عمل کنی و از آن سر، باز نزنی تا ۲۰ سرباز وطن را به کام مرگ فروبری. استان فارس که چندی پیش در صدر تلفات رانندگی سال ۹۴ و تلفات نوروزی ۹۵ قرار داشت، بار دیگر رکورد زنی کرد!
وداع بامدادی ۰۵
تابستان امسال با گرمای غم انگیزی آغاز شده است. یک اتوبوس ولوو حامل سربازان لیسانس وظیفه پادگان آموزشی ۰۵ کرمان که به مقصد شیراز در حرکت بود، ساعت حدود ۱:۲۰ بامداد چهارشنبه، ۲ تیرماه (سه شنبه شب)، در جاده نی ریز، واژگون شد. ۱۶ نفر در سر صحنه تصادف، جان باختند و ۳ نفر در بیمارستان و یک نفر هم روز بعد؛ یعنی جمعا تاکنون: ۲۰ نفر. بیش از ۲۰ نفر نیز مصدوم هستند که حال چندتن آنها رضایت بخش نیست. براساس اظهارات مسئولان پلیس راهور و اورژانس کشور، اتوبوس، شخصی و در اختیار پادگان ۰۵ بوده و حامل بیش از ۵۰ مسافر! یعنی اتوبوس ۴۰ یا ۴۴ نفره، بیش از ۱۰ مسافر فراتر از ظرفیت خود داشته است. براساس گزارشهای اعلام شده، تعدادی اتباع غیرمجاز افغان به همراه کالای قاچاق مانند سیگار، انبه و... نیز در باک زاپاس اتوبوس در میانه راه، اضافه و جاسازی شده بودند. اما این تنها سانحه اتوبوسی بامداد چهارشنبه نبود! تقریبا همزمان با این حادثه، اتوبوس دیگری باز هم حامل سربازان در جاده فسا واژگون شد که سانحه دوم نیز بیش از ۴۰ مصدوم داشته است. همزمانی دو حادثه موجب شد سانحه دوم چندان موردتوجه و بررسی دقیق قرار نگیرد.
ردیابی علت
اگرچه جواد هدایتی، مدیرکل دفتر ایمنی و ترافیک سازمان راهداری، یکی دو روز بعد از این حادثه، اعلام دقیق علت سانحه را به بررسیهای بیشتر موکول کرده اما محمدحسین حمیدی، فرمانده پلیس راه کشور، چند ساعت پس از حادثه، علت را کافی نبودن مهارت راننده در کنترل وسیله نقلیه و همچنین عدم نصب حفاظ در قوس راه، اعلام کرده و درباره حادثه دوم نیز خستگی و خواب آلودگی راننده، علت سانحه اعلام شده است. در مجموع نقص فنی اتوبوس، اعتیاد راننده، نبود حفاظ در جادهای که دره کنارش قرار دارد، سوار کردن مسافران و بار مازاد ظرفیت اتوبوس و... از جمله دلایل احتمالی سانحه عنوان شده است. البته راننده اتوبوس، زنده مانده و اظهارات وی، گویای بسیاری ابهامات خواهد بود. پوردستان، فرمانده نیروی زمینی ارتش نیز در بازدید از بیمارستان شهید رجایی شیراز، علت حادثه تصادف اتوبوس حامل سربازان ارتش را کهولت سن راننده و فرسودگی اتوبوس عنوان کرده و وعده داده که از این پس، جابهجایی سربازان ارتش در مناطقی که امکان دارد، از طریق خطوط ریلی خواهد بود. موسوی نژاد، مدیرعامل شرکت رجا نیز ضمن ابراز تسلیت، از آمادگی این شرکت برای حملونقل سربازان وظیفه کشور خبر داد.
تیتر یک
بازتاب گسترده این حادثه در رسانههای مکتوب و الکترونیک و اختصاص تیترهای اول آنها به این موضوع، ارسال پیامهای تسلیت رئیس جمهوری، رئیس مجلس، وزیر بهداشت، سیدحسن خمینی و سایر مقامات و واکنش فوقالعاده وسیع در شبکههای اجتماعی و موبایلی خصوصا تلگرام و اینستاگرام، حداقل دو دلیل داشته است. اول: آمار قربانیان این حادثه که به عدد ۲۰ رسیده است و مصدومان فراوان که ۱۳ نفر آنها تا جمعه چهارم تیرماه هنوز در ICU بستری هستند. دوم: ماهیت جان باختگان که همگی «سرباز» بودهاند و قاعدتا حساسیت در حفظ جان این پاسداران وطن، برعهده نهادهای مربوطه است نه صرفا راننده خطاکار. اینکه چه کسانی وضعیت فنی اتوبوس و احوالات رانندهاش را تأیید کردهاند، اینکه چرا نیمه شب افراد را عازم کردهاند، اینکه چرا کنترل بر تعداد مسافران اتوبوس در جاده نشده، اینکه چرا در حاشیه جاده، حفاظ نصب شده، اینکه چرا مشکلات جادههای استان فارس مرتفع نمیشود و... همگی سؤالات بیپاسخ این سانحه است.
قلبهای جریحهدار فضای مجازی
علیرغم بازتاب سرد و دور از انتظار صداوسیما نسبت به این حادثه، ظاهرا قلب فضای مجازی بیش از همه جریحهدار شده بود: «کمپین سرباز _ تسلیت» با شناسه@sarbaztasliat در تلگرام تشکیل شد و کاربران شبکههای اجتماعی و چهرههای مشهور در اینستاگرام، توئیتر و... با ابراز تاسف، همدردی و انتقاد، نسبت به این سانحه دلخراش، واکنش نشان دادند. برخی سربازان را مظلومترین قشر جامعه دانستند و برخی دیگر خواستار «شهید» نامیده شدن آنها همانند شهدای رسانه شدند. برخی دیگر شمع روشن کردن به یاد سربازان را پیشنهاد کردند و برخی پروفایل عکس شان را تغییر دادند؛ عدهای هم آخرین عکس سلفی سربازان پادگان ۰۵ کرمان را قبل از این حادثه، در پیامهای خود قرار دادند. برخی نیز معتقد بودند باید عزای عمومی اعلام میشد.
تقصیر من نبود!
اکنون داستان همیشگی مقصر کیست و خطای انسانی حادثه آفرید و تقصیرها را یکی به گردن دیگری انداختن آغاز میشود: مقصر معلوم است: راننده خواب آلود و سودجو با قاچاق مسافران افغان؟ اما آیا ماجرا به همین سادگی است؟! پس تکلیف این عوامل و عناصر چه میشود: جادههای غیراستاندارد، مسئولانی که دائما از اصلاح نقاط حادثه خیز و نظارت بر اتوبوسها و برخورد با تخلفات خبر میدهند، رسانههایی که تیتر یک اخبار، رویدادها و تحلیلهای شان در سال، به اظهارات سیاسی فلان و بهمان اختصاص دارد، سازمانهای مردم نهاد و چهرههای مشهوری که تبلیغات شان درخصوص آموزش و اطلاعرسانی و فرهنگسازی و ایجاد فلان کمپین کاهش تلفات رانندگی گوش فلک را کر کرده، شهروندانی که کارشان شده فضای مجازی و سرگرمی و کپی پیست کردن انواع جملات و شعارها و حضور در این کمپین و آن کمپین. آیا اینها مقصر نیستند؟!
از «صفرپنج» تا صفرِحوادث
در حالی که بررسی ابعاد مختلف این سانحه ادامه دارد و همه نگاهها معطوف آن است، هر روز حدود ۲,۵ برابر این تعداد، که اتفاقا برخی از آنها اتباع خارجی خصوصا از افغانستان هستند، در جادههای کشور، کشته میشوند. درس مهم این است که فقط به بازتابهای عاطفی و آنی، بسنده نکنیم و با نگرش عقلانی، مسیر گذر از این حادثهها را تمرین کنیم؛ اگر نگرش ما تغییر کند، چنین تقدیر تلخی در سرنوشت ما رقم نمیخورد. سفر سربازان صفرپنج کرمان، بیبازگشت است، آنها دیگر برنمی گردند اما ما میتوانیم کشته شدن ۵۰ نفر در هر روز در سوانح رانندگی را کاهش دهیم و آن را به صفر، نزدیک کنیم. شبهای قدر است؛ قدر سربازان این سرمایههای وطن را بدانیم. رسم قدر، «دوش وقت سحر، از غصه نجاتم دادند» است نه غصه دادن!
لینک خبر:
http://www.tweekly.ir/fa/Main/Detail/6550/
سعید میرشاهی- اینجا ایران است؛ چهارشنبه، ۲ تیرماه ۱۳۹۵، ساعت حدود یک و بیست دقیقه بامداد. اینجا ایران است، ماه رمضان و در آستانه شبهای قدر، اینجا ایران است؛ استان فارس و جاده سیرجان- نی ریز، اینجا ایران است و اتوبوس مملو از سربازان پادگان آموزشی ۰۵ کرمان به مقصد شیراز، اینجا ایران است؛ کشوری با سالانه حدود ۱۷۰۰۰ کشته در جادههای قاتل. اینجا ایران است، سرزمینی با حدود ۴۷ تا ۵۰ نفر- کشته در هر روز در سوانح رانندگی. اینجا ایران است؛ و لحظه پرپرشدن ۲۰ سرباز وطن نه براثر شهادت در جبهه حق علیه باطل بلکه بر اثر جهالت و خواب آلودگی چندساله مان! کدام جهالت؟! مگر جهالت جز این است که بدانی چیزی اشتباه است و باز هم بدان عمل کنی و از آن سر، باز نزنی تا ۲۰ سرباز وطن را به کام مرگ فروبری. استان فارس که چندی پیش در صدر تلفات رانندگی سال ۹۴ و تلفات نوروزی ۹۵ قرار داشت، بار دیگر رکورد زنی کرد!
وداع بامدادی ۰۵
تابستان امسال با گرمای غم انگیزی آغاز شده است. یک اتوبوس ولوو حامل سربازان لیسانس وظیفه پادگان آموزشی ۰۵ کرمان که به مقصد شیراز در حرکت بود، ساعت حدود ۱:۲۰ بامداد چهارشنبه، ۲ تیرماه (سه شنبه شب)، در جاده نی ریز، واژگون شد. ۱۶ نفر در سر صحنه تصادف، جان باختند و ۳ نفر در بیمارستان و یک نفر هم روز بعد؛ یعنی جمعا تاکنون: ۲۰ نفر. بیش از ۲۰ نفر نیز مصدوم هستند که حال چندتن آنها رضایت بخش نیست. براساس اظهارات مسئولان پلیس راهور و اورژانس کشور، اتوبوس، شخصی و در اختیار پادگان ۰۵ بوده و حامل بیش از ۵۰ مسافر! یعنی اتوبوس ۴۰ یا ۴۴ نفره، بیش از ۱۰ مسافر فراتر از ظرفیت خود داشته است. براساس گزارشهای اعلام شده، تعدادی اتباع غیرمجاز افغان به همراه کالای قاچاق مانند سیگار، انبه و... نیز در باک زاپاس اتوبوس در میانه راه، اضافه و جاسازی شده بودند. اما این تنها سانحه اتوبوسی بامداد چهارشنبه نبود! تقریبا همزمان با این حادثه، اتوبوس دیگری باز هم حامل سربازان در جاده فسا واژگون شد که سانحه دوم نیز بیش از ۴۰ مصدوم داشته است. همزمانی دو حادثه موجب شد سانحه دوم چندان موردتوجه و بررسی دقیق قرار نگیرد.
ردیابی علت
اگرچه جواد هدایتی، مدیرکل دفتر ایمنی و ترافیک سازمان راهداری، یکی دو روز بعد از این حادثه، اعلام دقیق علت سانحه را به بررسیهای بیشتر موکول کرده اما محمدحسین حمیدی، فرمانده پلیس راه کشور، چند ساعت پس از حادثه، علت را کافی نبودن مهارت راننده در کنترل وسیله نقلیه و همچنین عدم نصب حفاظ در قوس راه، اعلام کرده و درباره حادثه دوم نیز خستگی و خواب آلودگی راننده، علت سانحه اعلام شده است. در مجموع نقص فنی اتوبوس، اعتیاد راننده، نبود حفاظ در جادهای که دره کنارش قرار دارد، سوار کردن مسافران و بار مازاد ظرفیت اتوبوس و... از جمله دلایل احتمالی سانحه عنوان شده است. البته راننده اتوبوس، زنده مانده و اظهارات وی، گویای بسیاری ابهامات خواهد بود. پوردستان، فرمانده نیروی زمینی ارتش نیز در بازدید از بیمارستان شهید رجایی شیراز، علت حادثه تصادف اتوبوس حامل سربازان ارتش را کهولت سن راننده و فرسودگی اتوبوس عنوان کرده و وعده داده که از این پس، جابهجایی سربازان ارتش در مناطقی که امکان دارد، از طریق خطوط ریلی خواهد بود. موسوی نژاد، مدیرعامل شرکت رجا نیز ضمن ابراز تسلیت، از آمادگی این شرکت برای حملونقل سربازان وظیفه کشور خبر داد.
تیتر یک
بازتاب گسترده این حادثه در رسانههای مکتوب و الکترونیک و اختصاص تیترهای اول آنها به این موضوع، ارسال پیامهای تسلیت رئیس جمهوری، رئیس مجلس، وزیر بهداشت، سیدحسن خمینی و سایر مقامات و واکنش فوقالعاده وسیع در شبکههای اجتماعی و موبایلی خصوصا تلگرام و اینستاگرام، حداقل دو دلیل داشته است. اول: آمار قربانیان این حادثه که به عدد ۲۰ رسیده است و مصدومان فراوان که ۱۳ نفر آنها تا جمعه چهارم تیرماه هنوز در ICU بستری هستند. دوم: ماهیت جان باختگان که همگی «سرباز» بودهاند و قاعدتا حساسیت در حفظ جان این پاسداران وطن، برعهده نهادهای مربوطه است نه صرفا راننده خطاکار. اینکه چه کسانی وضعیت فنی اتوبوس و احوالات رانندهاش را تأیید کردهاند، اینکه چرا نیمه شب افراد را عازم کردهاند، اینکه چرا کنترل بر تعداد مسافران اتوبوس در جاده نشده، اینکه چرا در حاشیه جاده، حفاظ نصب شده، اینکه چرا مشکلات جادههای استان فارس مرتفع نمیشود و... همگی سؤالات بیپاسخ این سانحه است.
قلبهای جریحهدار فضای مجازی
علیرغم بازتاب سرد و دور از انتظار صداوسیما نسبت به این حادثه، ظاهرا قلب فضای مجازی بیش از همه جریحهدار شده بود: «کمپین سرباز _ تسلیت» با شناسه@sarbaztasliat در تلگرام تشکیل شد و کاربران شبکههای اجتماعی و چهرههای مشهور در اینستاگرام، توئیتر و... با ابراز تاسف، همدردی و انتقاد، نسبت به این سانحه دلخراش، واکنش نشان دادند. برخی سربازان را مظلومترین قشر جامعه دانستند و برخی دیگر خواستار «شهید» نامیده شدن آنها همانند شهدای رسانه شدند. برخی دیگر شمع روشن کردن به یاد سربازان را پیشنهاد کردند و برخی پروفایل عکس شان را تغییر دادند؛ عدهای هم آخرین عکس سلفی سربازان پادگان ۰۵ کرمان را قبل از این حادثه، در پیامهای خود قرار دادند. برخی نیز معتقد بودند باید عزای عمومی اعلام میشد.
تقصیر من نبود!
اکنون داستان همیشگی مقصر کیست و خطای انسانی حادثه آفرید و تقصیرها را یکی به گردن دیگری انداختن آغاز میشود: مقصر معلوم است: راننده خواب آلود و سودجو با قاچاق مسافران افغان؟ اما آیا ماجرا به همین سادگی است؟! پس تکلیف این عوامل و عناصر چه میشود: جادههای غیراستاندارد، مسئولانی که دائما از اصلاح نقاط حادثه خیز و نظارت بر اتوبوسها و برخورد با تخلفات خبر میدهند، رسانههایی که تیتر یک اخبار، رویدادها و تحلیلهای شان در سال، به اظهارات سیاسی فلان و بهمان اختصاص دارد، سازمانهای مردم نهاد و چهرههای مشهوری که تبلیغات شان درخصوص آموزش و اطلاعرسانی و فرهنگسازی و ایجاد فلان کمپین کاهش تلفات رانندگی گوش فلک را کر کرده، شهروندانی که کارشان شده فضای مجازی و سرگرمی و کپی پیست کردن انواع جملات و شعارها و حضور در این کمپین و آن کمپین. آیا اینها مقصر نیستند؟!
از «صفرپنج» تا صفرِحوادث
در حالی که بررسی ابعاد مختلف این سانحه ادامه دارد و همه نگاهها معطوف آن است، هر روز حدود ۲,۵ برابر این تعداد، که اتفاقا برخی از آنها اتباع خارجی خصوصا از افغانستان هستند، در جادههای کشور، کشته میشوند. درس مهم این است که فقط به بازتابهای عاطفی و آنی، بسنده نکنیم و با نگرش عقلانی، مسیر گذر از این حادثهها را تمرین کنیم؛ اگر نگرش ما تغییر کند، چنین تقدیر تلخی در سرنوشت ما رقم نمیخورد. سفر سربازان صفرپنج کرمان، بیبازگشت است، آنها دیگر برنمی گردند اما ما میتوانیم کشته شدن ۵۰ نفر در هر روز در سوانح رانندگی را کاهش دهیم و آن را به صفر، نزدیک کنیم. شبهای قدر است؛ قدر سربازان این سرمایههای وطن را بدانیم. رسم قدر، «دوش وقت سحر، از غصه نجاتم دادند» است نه غصه دادن!
لینک خبر:
http://www.tweekly.ir/fa/Main/Detail/6550/
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمیکند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.