قلب تهران شب‌ها کند‌می‌تپد
بخش‌های مرکزی پایتخت ،سال‌ها قبل مردمان بیشتری را در خودش جای داده بود.
بخش‌های مرکزی پایتخت ،سال‌ها قبل مردمان بیشتری را در خودش جای داده بود.
به گزارش روزنامه همشهری آنلاین، کوچه‌هایش روشن‌تر از امروز بود و زندگی در رگ شب‌ها هم جریان داشت. گسترش بازار و ادارات و نهادهای خدماتی، رفت‌وآمد روزهایش را افزایش داد و ساکنان شبهایش را کم کرد. شب‌مردگی برخی مناطق و محله‌ها، عاملی برای رشد آسیب‌های اجتماعی شد، بخش‌هایی از منطقه 12تهران نمونه‌ای از شب‌مردگی‌هایی است که انواع مشکلات را هم در خودش جای داد و حالا برخی دیگر از مناطق پایتخت هم کمابیش شاهد روزهای زنده و پویا و شب‌های‌مرده و بی‌روحند.
منطقه 6 ،خیابان طالقانی/ پنجشنبه، ساعت 7:30شب
آرام و نیمه‌تاریک همراه با صدای حرکت خودروها؛ این بهترین توصیف برای یکی از اصلی‌ترین خیابان‌های مرکز تهران در این ساعت از شبانه‌روز است. برخلاف روزهایش، صدای بوق خودرویی هم شنیده نمی‌شود. عابران احتمالی پیاده‌روهای خیابان را حتی اگر سواره هم باشی به‌راحتی می‌توان شمرد. کوچه‌ها هم مثل خیابان اصلی است، تفاوت چندانی ندارد حتی گاهی تاریک‌تر از معبر اصلی. میانه کوچه‌ها با چراغ روشن شده و حاشیه‌ها تاریک است. از پنجره کمتر ساختمانی است که نور بیرون بزند و بتابد به پیاده‌رو. اگر چراغ کوچه هم خاموش و شکسته باشد و مجبور نباشی، بعید است پیاده و تنها کوچه را برای گذر انتخاب کنی.
خیابان پرتردد روزهای ایرانشهر هم آرام و خلوت است. دفترهای فنی و مغازه‌های نظیر آن این وقت سال و این ساعت، شلوغ و پرمشتری‌اند اما کرکره‌های این مغازه‌ها در ایرانشهر با قفلی بزرگ بسته شده کافه‌ها اما بازند و انگشت‌شمار مشتری دارند. نور سفید ورودی یکی از ساختمان‌های شهرداری، پیاده‌روی مقابلش را روشن کرده. راه رفتن در میانه خیابان با نور تیرهای چراغ برق و خودروهای عبوری حس امنیت بیشتری دارد.
در میانه کوچه‌های آرام و نیمه‌تاریک و بی‌سر و صدا، خیابان موسوی، معبری که به خانه هنرمندان منتهی می‌شود حال و هوایش متفاوت است. هوا هنوز آنقدرها سرد نشده که نیمکت‌های بوستان ایرانشهر را خالی کند. جنوب بوستان در مقابل ساختمان خانه‌هنرمندان هم نه به اندازه روزهایش، اما بسیار متفاوت با کوچه‌ها و خیابان‌های همسایه‌اش شلوغ است.
رفت‌وآمدهای هنرمندان و هنردوستان و کافه‌روها، نیمکت‌نشینان پیرامون آبنما که مسابقه فوتبال را از نمایشگر بزرگ بوستان نگاه می‌کنند و کودکانی که دور بساط عدسی‌فروش و بلال‌کبابی به صف ایستاده‌اند؛ اینجا حال و هوای دیگری دارد، نگاه به‌نگاه گره می‌خورد، خودت را کنار می‌کشی تا عابری عبور کند، دست‌ات را مقابل دهانت می‌گیری تا صدایت واضح‌تر به آنطرف خط برسد. اینجا در میانه شلوغی، آرامش را حس می‌کنی.
ساعت 8:15 شب/ مشاغل تازه افتتاح‌شده در خیابان‌های اراک و قرنی
سوپرمارکت‌ها، کافی‌شاپ‌ها و تک‌و‌توک رستوران‌ها تنها مشاغل فعال این محدوده در شب‌ها هستند. صاحب رستوران تازه افتتاح‌شده در خیابان اراک که خانه‌اش در محله سعادت‌آباد پررفت‌وآمد را به محدوده طالقانی منتقل کرده معتقد است اینجا جای خوبی برای رستوران‌داری است؛ «روزها مدیران ارشد اداری مهمان غذاهای گیلکی‌اند و شب‌ها به‌خصوص در آخر هفته همان‌ها با خانواده‌هایشان. ظرفیت چنین مشاغلی در شمال تهران اشباع شده است». سکوت کوچه‌پسکوچه‌های این اطراف برای تازه مهمان کوچ کرده از محله پررفت‌وآمد تهران جذاب و پر از آرامش است. صاحب قنادی کوچک خیابان سپهبد قرنی هم که همین حوالی خانه دارد محله‌اش را آرام توصیف می‌کند اما گله‌مند دزدی‌هایی است که چند‌ماه اخیر خودروهای اهالی را بی‌نصیب نگذاشته. قنادی تازه افتتاح شده‌‌اش هم مشتریانش را دارد و نگران خلوتی شبهایش هم نیست. او می‌گوید: «سوپر کناری و ساندویچ‌فروشی روبه‌رو هم مثل من شب‌ها حضور دارند، حواسمان به یکدیگر هست. دزد موتور یکی از مشتری‌های شبانه ساندویچ‌فروشی را با کمک همدیگر گرفتیم».
خیابان قائم‌مقام فراهانی/ ساعت9:20 شب
خیابان قائم‌مقام هم آرام است و نیمه‌روشن، جز بخشی در پایین خیابان که وجود رستورانی بزرگ و چند سوپرمارکت، محدوده را شلوغ‌تر و پرنور از دیگر بخش‌ها کرده است. تابلوهای روشن برخی ساختمان‌های اداری تاریکی‌های خیابان را کمی شکسته است. تقاطع‌های شلوغ و پرترافیک روزهای قائم‌مقام در نخستین ساعات شب، تعطیل، خلوت و بدون اضطراب است.
کوچه‌های اینجا هم مشابه دیگر محله‌های همین منطقه است؛ یکی در میان خانه‌ای روشن، خانه‌ای خالی و فراموش شده و بدون زندگی و ساختمانی که چند سالی است نام شرکت و مؤسسه‌ای به دیوارش نصب شده و در مقابل، ساختمانی در حال ساخت با کاربری اداری در میان دو خانه‌ای که هنوز گرم و روشن است.
خیابان استاد نجات الهی/ ساعت 9:30صبح
اولین چیزی که در این ساعت از یک روز میان هفته در خیابان قرار گرفته در محدوده طرح ترافیک به چشم می‌آید، نبود جای خالی برای پارک خودرو است. ادارات دولتی و شرکت‌های خصوصی نه فقط در خیابان اصلی که در کوچه‌ها و معابر فرعی این محدوده هم فعالیت می‌کنند.
پیاده‌روهای دوسوی خیابان پرتردد است و تاکسی‌ها چند متر یک‌بار توقف کرده و مسافر جابه جا می‌کنند. اینجا مثل بیشتر خیابان‌های تهران در این زمان از روز، زنده و پر از رفت‌وآمد است؛ جلوه دیگری از آنچه در نخستین ساعات شب به چشم می‌آید. خانه‌ها در کوچه‌های نیمه‌اصلی کمترند.
ساکنان خانه‌ها در کوچه‌های فرعی‌تر اما محله‌شان را دوست دارند و عطر زندگی هنوز در کوچه‌هایشان می‌پیچد. نه شلوغی روزها خاطرشان را آزرده و نه سکوت زود هنگام شبهایش. «3سال پیش یوسف‌آباد شلوغ و پر از جمعیت را برای آرامش بیشتر اینجا رها کردم». این را یکی از خانم‌های ساکن در خیابان اراک می‌گوید.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.