وبلاگ پویا جبل عاملی-برای دهههای متوالی سیاستگذاری ارزی نامعلوم، هدفش نامشخص، تصمیمگیرندگان اصلی آن ناپیدا و بهطور مستمر بر ضد تولید، اشتغال و رفاه عمومی بوده است. این وضعیت باید در دولت دوم آقای روحانی تغییر کند و بهنظر میرسد میتوان به انجام آن امیدوار بود. یکی از مشکلات اصلی که باعث شده، ناظران بتوانند مدعی فقدان سیاستگذاری بهینه ارزی شوند، سیطره سیاست پولی بر سیاست ارزی است.
دو دهه پس از درگذشت میرمصطفی عالی نسب و سه دهه پس از آخرین روزهای دولتداری نگاه همسو با دیدگاههای اقتصادی پیرمرد، بهزاد نبوی یکی از سرشناسترین سیاستمداران ایرانی پرده از یک واقعیت مگو برداشت. او در مراسم گرامیداشت سالمرگ عالی نسب به زبانی ساده آنچه در دهه 60 برمدیران ایرانی گذشته بود
وبلاگ رضا اکبری- همیشه می گوییم حمل و نقل محور توسعه است و مولفه های اصلی توسعه اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی کشور به حمل و نقل بستگی دارد. همیشه می گوییم پایداری ملی هر کشور به زیرساختهای حمل و نقل آن وابسته است.
محمد سیدی مَرغکی*-در دنیای مدرن امروز که صنعت حمل و نقل یکی از محورهای اصلی توسعه پایدار محسوب میشود توجه به تحقیقات و پژوهشها دراین زمینه بسیار مهم است. برای نمونه؛ ژاپن مظهر حمل و نقل مدرن و فوق پیشرفته است.
وبلاگ محسن جلالپور-ناظران و تحلیلگران درباره مهمترین ابرچالشهای اقتصاد ایران اتفاق نظر دارند. ممکناست درباره شیوه حل ابرچالشها یا تقدم و تاخر آنها اختلافنظر وجود داشته باشد؛ اما تقریبا همه متفقالقول هستند که اقتصاد ایران 6 تا 10 ابرچالش جدی دارد که ظرفیت بحرانسازی اقتصادی، اجتماعی و سیاسی دارند. ناظران اقتصادی همینطور بر این باورند که به تعویق انداختن حلوفصل مشکلات اقتصادی، بسیار زیانبار خواهد بود.
وبلاگ موسی غنینژاد-بدون شناسایی ریشههای مشکل نمیتوان چاره کارآمدی برای آن اندیشید. این حکم روشن عقل سلیم اغلب در تحلیل مسائل اقتصاد ایران نادیده گرفته میشود. علت بروز این معضل در پیچیدگی پدیدارهای اقتصادی و تشخیص درست روابط علت و معلولی در میان آنها است و این خود به فقدان تئوری علمی منسجم برای توضیح مساله باز میگردد.
وبلاگ موسی غنی نژاد-روشنفکران به طور کلی، حتی در کشورهای پیشرفته میانه خوبی با سرمایه داری و اقتصاد بازار ندارند و وقتی شما به کشورهای جهان سوم می آیید این مشکل چندین برابر می شود. تفکرات روشنفکران ایرانی از سال های ۱۳۲۰ شمسی به بعد، عمدتا چپ و ضد سرمایه داری بود. با گذر زمان در دهه های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ این مسئله تشدید هم شد.