افسوس رضاشاه از منهدم نکردن پل ورسک!
وبلاگ تین نیوز، فریدون اروجلو | همانگونه که می دانیم، زیر ساختهای شبکه راه آهن از ۲۳ مهر آغاز شد و تکمیل آن ۱۱ سال به طول انجامید.
هزینه آن نیز عمدتا از محل مالیات ویژهای که بر چای و قند و شکر، دو قلم حیاتی در غذای روزانه (نان و پنیر و چای) مردم بسته شد و کسری آن نیز از طریق وامهای بانکی و اعتبارات دولتی تأمین میشد.
مسیر جنوبی راه آهن از تهران به خلیج فارس، میبایستی با در نظر گرفتن مسائل نظامی داخلی تعیین شده باشد، زیرا دستیابی به مناطق سکنی اقوام و عشایر ناآرام را بسیار آسانتر میساخت.
در حقیقت احتمال دارد که رضاشاه هنگامی که برای سرکوب شیخ خزعل به خوزستان لشگرکشی میکرد، به این فکر افتاده باشد.
نکته مهمی که در بیان مسائل مربوط به تاریخ راه اهن کمتر به آن اشاره شده این است که :
رضاشاه در اواخر حکومتش از آلمانیها طرفداری میکرد. او تصور میکرد که آلمان قدرتمند میتواند با شکست روس و انگلیس اولا دو دشمن دیرینه ایران را سرکوب کند و ثانیا ایران را به عنوان یک متحد در بخشی از این پیروزی شریک کند، اما او نمیدانست که همین راه آهن زمینه شکست آلمان و تبعید او از کشور را فراهم میسازد. چنانکه پس از تبعید، از اینکه بناها و تاسیسات راه آهن را تخریب نکرده بود، تأسف میخورد!
ملکه مادر در خاطراتش مینویسد: «یادم هست که رضا دو سه روز بعد از اشغال ایران به من گفت: تاجی جان ما خبط (اشتباه) بزرگی کردیم که پل ورسک را منهدم نساختیم، ما باید از همان اواسط مرداد ماه که زمزمه حمله به ایران را شنیده بودم، اقدام به نابود کردن راه آهن میکردیم. رضا تا پایان عمر همیشه غبطه میخورد که چرا پل ورسک را، خراب نکرده و راه متفقین را نبسته است.»
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمیکند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.