|
کد خبر:
62225
|
چالشهای موجود در بازار مسکن
وبلاگ تین نیوز | خانههای خالی خانههایی نیستند كه مردم عادی بتوانند از آنها استفاده كنند و زیرا اكثر این خانهها برجهای گران قیمت در بالا شهر هستند و اگر از مالکان آنهامالیات هم بگیریم باعث نمیشود كه بقیه اقشار جامعه خانه دار شوند. با دریافت مالیات میتوانیم سرمایهگذاری در خانهها را كم كنیم و سرمایهها را به سمت بخش تولید سوق دهیم. برای خانه دار شدن اقشار متوسط جامعه طرح جامعی برای مسكن در نظر گرفته شده است. در سال 92 خانوادههای دهك اول، دوم و سوم جامعه به ترتیب با 21، 25، 36 سال انتظار دارای خانه میشدند.
بازار مسكن در شهرهای فعلی فاقد خصلت رقابتی است و تنها سرمایههای سنگین قادر هستند به این بازار وارد شوند و حمایتی از دهكهای پایین اجتماع صورت نمیگیرد. جمعیت كشور در سال 75 بیش از 60 میلیون نفر بوده است و این جمعیت در سال 92 به 77میلیون و 400هزار نفر افزایش پیدا كرده است و در سال 1392 در حدود 16 میلیون و 200هزار نفر ساكن 15 میلیون و 550 هزار واحد مسكونی شدند كه در مقایسه با دوره قبلی افزایش عرضه واحد مسكونی در برابر تقاضا را شاهد بودیم.
660هزار واحد مسكونی در طول سالهای 1385 تا 1390 در شهرهای ایران افزایش یافت و شاخصها نشان دهنده این است كه در هر سال 581 هزار واحد مسكونی تكمیل شده است كه نشان از افزایش 4/3 دهم واحد مسكونی در هر سال است. در سال 85 از مجموع 11میلیون و 500هزار واحد مسكونی، 457هزار واحد خالی بودند و از 14 میلیون و 800 هزار واحد در سال 90، یك میلیون و 257 هزار واحد خالی وجود داشته است. درآمد هر خانوار شهری در سال 82 بیش از سه میلیون و 600هزار تومان و در سال 91در حدود 13 میلیون و 200هزار تومان بوده است.
خانوارهای شهری در سال 82 میتوانستند 9 ساله خانه دار شوند و در سال 91 به طور متوسط 12 ساله صاحب خانه میشدند و هزینه زمین در این دورهها حدود 50 درصد هزینه خرید مسكن بوده است. در سال 84 برای تولید هر واحد مسكونی به طور متوسط 34 میلیون و 500هزار تومان از سوی خانوادههای شهری هزینه میشد و در سال 91 هر خانواده شهری با درآمد میانگین 13 میلیون و 270 هزار تومان در سال باید 102 میلیون تومان برای تولید خانه هزینه میكرد. 28 درصد خانوارهای شهری در سال 84 فقیر مسكن و در سال 91 هم 33 درصد از این خانوادهها شامل این عنوان میشدند. نوسانات شدید و ناپایداری در بازار مسكن، ناكارآمدی نظام تامین مالی مسكن، گرانی مسكن، پدیده اسكان غیررسمی و حجم بالای واحدهای فرسوده و نیازمند نوسازی از مهمترین چالشها در بازار مسكن است.
برای حل چالشهای موجود در بازار مسكن باید دولت برنامهریزی برای مسكن را در پیوند با برنامههای تامین اجتماعی و تنظیم نظام مدیریت توسعه شهری و منطقهای پیشببرد و ضرورت كنترل بازار مسكن برای حل مساله مسكن را در نظر داشته باشد. سرانه زمین برای هر نفر در كشور 31 متر مربع برای هر نفر است كه در حال حاضر 318 نفر در هر هكتار ساكنند. تعداد خانوادههای شهری در سال 1405 در حدود پنج میلیون و 580 فقره است كه برای اسكان آنها در حدود 645 هزار واحد مسكونی نیاز است و 888میلیون مترمربع زمین برای ساخت واحدهای مسكونی جدید باید تدارك دیده شود. سه رویكرد مهم در دولتهای مختلف در پس از انقلاب برای واگذاری زمین شهری صورت گرفته است.
واگذاری زمین رایگان در دهه هفتاد و واگذاری زمین به قیمت بازار در دهههای هفتاد تا هشتاد كه منجر به رهاسازی قیمت زمین در سالهای اخیر شده است و طرح مسكن مهر که تمام زیرساختهای قبلی از سوی دولتها برای مهار قیمت زمین را نابود كرد و موجب بی انضباطی شدید در قیمت زمین و مسكن شد.
بازار مسكن در شهرهای فعلی فاقد خصلت رقابتی است و تنها سرمایههای سنگین قادر هستند به این بازار وارد شوند و حمایتی از دهكهای پایین اجتماع صورت نمیگیرد. جمعیت كشور در سال 75 بیش از 60 میلیون نفر بوده است و این جمعیت در سال 92 به 77میلیون و 400هزار نفر افزایش پیدا كرده است و در سال 1392 در حدود 16 میلیون و 200هزار نفر ساكن 15 میلیون و 550 هزار واحد مسكونی شدند كه در مقایسه با دوره قبلی افزایش عرضه واحد مسكونی در برابر تقاضا را شاهد بودیم.
660هزار واحد مسكونی در طول سالهای 1385 تا 1390 در شهرهای ایران افزایش یافت و شاخصها نشان دهنده این است كه در هر سال 581 هزار واحد مسكونی تكمیل شده است كه نشان از افزایش 4/3 دهم واحد مسكونی در هر سال است. در سال 85 از مجموع 11میلیون و 500هزار واحد مسكونی، 457هزار واحد خالی بودند و از 14 میلیون و 800 هزار واحد در سال 90، یك میلیون و 257 هزار واحد خالی وجود داشته است. درآمد هر خانوار شهری در سال 82 بیش از سه میلیون و 600هزار تومان و در سال 91در حدود 13 میلیون و 200هزار تومان بوده است.
خانوارهای شهری در سال 82 میتوانستند 9 ساله خانه دار شوند و در سال 91 به طور متوسط 12 ساله صاحب خانه میشدند و هزینه زمین در این دورهها حدود 50 درصد هزینه خرید مسكن بوده است. در سال 84 برای تولید هر واحد مسكونی به طور متوسط 34 میلیون و 500هزار تومان از سوی خانوادههای شهری هزینه میشد و در سال 91 هر خانواده شهری با درآمد میانگین 13 میلیون و 270 هزار تومان در سال باید 102 میلیون تومان برای تولید خانه هزینه میكرد. 28 درصد خانوارهای شهری در سال 84 فقیر مسكن و در سال 91 هم 33 درصد از این خانوادهها شامل این عنوان میشدند. نوسانات شدید و ناپایداری در بازار مسكن، ناكارآمدی نظام تامین مالی مسكن، گرانی مسكن، پدیده اسكان غیررسمی و حجم بالای واحدهای فرسوده و نیازمند نوسازی از مهمترین چالشها در بازار مسكن است.
برای حل چالشهای موجود در بازار مسكن باید دولت برنامهریزی برای مسكن را در پیوند با برنامههای تامین اجتماعی و تنظیم نظام مدیریت توسعه شهری و منطقهای پیشببرد و ضرورت كنترل بازار مسكن برای حل مساله مسكن را در نظر داشته باشد. سرانه زمین برای هر نفر در كشور 31 متر مربع برای هر نفر است كه در حال حاضر 318 نفر در هر هكتار ساكنند. تعداد خانوادههای شهری در سال 1405 در حدود پنج میلیون و 580 فقره است كه برای اسكان آنها در حدود 645 هزار واحد مسكونی نیاز است و 888میلیون مترمربع زمین برای ساخت واحدهای مسكونی جدید باید تدارك دیده شود. سه رویكرد مهم در دولتهای مختلف در پس از انقلاب برای واگذاری زمین شهری صورت گرفته است.
واگذاری زمین رایگان در دهه هفتاد و واگذاری زمین به قیمت بازار در دهههای هفتاد تا هشتاد كه منجر به رهاسازی قیمت زمین در سالهای اخیر شده است و طرح مسكن مهر که تمام زیرساختهای قبلی از سوی دولتها برای مهار قیمت زمین را نابود كرد و موجب بی انضباطی شدید در قیمت زمین و مسكن شد.
* كارشناس مسكن
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمیکند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.