مزیت

تین نیوز | یکی از صدها فعال حمل و نقل که فکر می کنند طرح مسائل آنها در ترابران، کمکی به حل مشکلات عمومی حمل و نقل کشور می کند در این شماره پیشنهاد داده که کمک دولت به حمل و نقل از طریق ارائه سوخت ارزان سهمیه ای حذف شود و به نیابت از بخشی از حمل و نقل کنندگان جاده ای در بخش خارجی، رضایت داده که «عطا» به «لقا» بخشیده شود. استدلال او پیچیده و خلاصه اش این است که از مزیت سوخت سوبسیدی دولت، رانندگان ترک استفاده می کنند و این مزیت برای ایرانی ها عملکرد منفی داشته است.

بقیه اجزای حمل و نقل البته به این مزیت کاملا چسبیده اند و خود را محتاج آن اعلام می کنند. استدلال ناپیچیده آنها کاملا روشن است:
اولاً : سوبسید «حق مسلم» آنهاست
ثانیاً : حیات حرفه ای آنها وابسته به تداوم سوخت ارزان است و از آن گذشته، مزیت حمل و نقل ایران نباید بدون مصرف گذاشته شود و از این گونه دلایل به ظاهر عقل پسند.

باید از آنها که خواهان تداوم استفاده از حق مسلم هستند بگذریم، و آن عقلانیتی را که اجازه گذاشتن از آن حق را می دهد، بهتر ببینیم. چرا باید این کار می شد؟

شاید، فقط شاید، داریم از دروازه نامرئی ورود به عصر عقلانیت جهان کنونی می گذریم. نه فقط اهل تجارت مان که حاضر است این عطای حق مسلم را به آن لقایش ببخشد که اهل دیوان نیز در سنجش مزیت های «آن» و امتیازات «این» بر مرکب عقل جا گرفته اند. تحول اخیر سیاست خارجی و بازگشت به جامعه جهانی ( سابقا نجس ) فقط معامله ای بر سر خاموش کردن تعدادی روتور در حومه چند شهر ایران و روشن شدن کلید سبز سوتیفت در دفتر کوچکی در بلژیک نبود. پذیرش این بود که در شرایط غرف کشتی، چسبیدن به چمدانی پر از گنجینه های محبوب، عاقبت خوشی ندارد، حتی اگر آن گنج محبوب را رنج دست و نابود کردن زمینی حاصلخیز نصیب و حق مسلم ما کرده باشد. پذیرش این اجبار عقلانی به مثابه عبور از آن دروازه است ملزوماتی داشته و عواقبی نیز خواهد داشت.

ملزومات آن بسیار سخت بود. به خود می قبولاندیم سرکیسه ها را شل کنیم چون ارزشش را دارد، می پذیرفتیم با آدم های زیرزمینی معامله کنیم. با هر روشی از پس راضی کردن آنها که می گفتند شکاف مناسبی در جهان کنونی وجود ندارد تا از طریق آن به قله برسیم، برمی آمدیم و بدتر از همه، در انتهای مسیر یک اقتصاد حصار خورده و راه های مسدود، منقطع شده و بی حاصل همکاری غیر رسمی با لشگر کشی های منطقه ای «جامعه جهانی»، راضی شدیم از راه رفته برگردیم و نفسی تازه بگیریم. این واقعا سخت است که مجبور باشی برای معامله کردن، پیشاپیش صداقت خود را اثبات کنی و ما این سختی را پذیرفتیم در سیاست نام این برگشتن از راه رفته ، شجاعت است حتی اگر از سر ترس صورت گیرد و ترس زاده عقلاینت است.

اما عواقبی هم در کار خواهد بود. معامله ای چند لایه انجام داده ایم که خیلی چیزها را عوض خواهد کرد. همه معاملات بزرگ تاریخ سرآغاز تغییر در خیلی چیزها بوده اند و ما هم جدا از تاریخ نیستیم، می خواستیم جهان را عوض کنیم و خود عوض شدیم. نگره های ما به جهان تغییر خواهد کرد. اگر امروز مجبور هستیم فلان امتیاز را به بهمان کسان اهدا نکنیم، فردا اساسا اهدای آن را غیر عاقلانه و بدون نفع برای کشور خواهیم یافت. نگاه ما به روابط بین الملل، به نفوذ، به رقابت و به منافع ملی عوض خواهد شد. جان مایه این تغییر، عقلانیت است. از دروازه عقلانیت سیاسی بر مرکب منفعت جویی حسابگرانه خود محور گذاشته ایم. مبارک باشد.