حاکمیت قانون در ایران دچار کاستی شده است
وبلاگ تین نیوز، عباس آخوندی | رویكرد مسئولان در حوزه برنامه‌ریزی و مدیریت به شدت مادی است، تا از برنامه‌ریزی حرف می‌زنیم، آخر كار می‌خواهیم آن را به فرمول تبدیل كنیم و بازده اقتصادی‌اش را بسنجیم. ثمره بهره‌وری باید منجر به رفاه پایدار شهروندان و افزایش كیفیت زندگی آنان شود اما نباید فراموش كنیم كه در كنار هم قرار گرفتن چند عامل مختلف لزوماً به این موضوع ختم نمی‌شود و باید در رابطه با آن بحث كرد.
«پورتر» بین بهره‌وری، رقابت‌پذیری و پایداری رفاه شهروندان ارتباط برقرار كرد، این نكته كلیدی است كه باید به آن توجه كرد. من درباره دو حوزه‌ای كه در آن فعالیت می‌كنم صحبت می کنم. یكی توسعه شهری و دیگری حوزه حمل و نقل. وقتی درباره توسعه شهری حرف می‌زنیم، پای سنت‌ها یعنی ارائه طرح‌های جامع به میان می‌آید، می‌خواهیم زمین را توزیع و برای آن كاربری‌های تعیین كنیم. در نهایت مستندات نهایی ما تبدیل به یك نقشه راه معتبر می‌شود كه باید برای رفاه شهروندان به كار آید اما هیچ گزارشی نداریم كه این نقشه چگونه می‌تواند موجبات رفاه پایدار شهروندان
را ایجاد كند. اگر بهره‌وری باید افزایش ستانده باشد پس در كجا باید تجلی پیدا كند؟
هم اکنون بهره‌وری دقیق در حوزه توسعه شهری و حمل و نقل به طوری كه منجر به رفاه و رضایت‌مندی شود وجود ندارد، تهران باید با ۷.۵ میلیون نفر كنترل می‌شد اما در حال حاضر ۸.۶ میلیون نفر جمعیت دارد.
«اگر بهره‌وری در كیفیت زندگی با افزایش رضایت‌مندی به كار نیاید چه فایده‌ای دارد؟» ما باید در بهره‌وری به یك لایه پایین‌تر برویم و نباید آن را با مدل ریاضی بسنجیم. ما در حوزه بهره‌وری باید مفهومی كه پورتر می‌گوید یعنی پایداری كیفیت زندگی و پایداری رشد مستمر درآمد مردم را در نظر بگیریم، حس شهروندی را برقرار كنیم و آن را در مدل ریاضی خلاصه نكنیم.
نبود نظارت كافی اجتماعی و قدرت كنترل اجتماعی باعث شده كه حاكمیت قانون در ایران دچار كاستی شود، همه در جزء مباحثی مطرح می‌كنند و توجیه‌هایی می آورند اما در نهایت حس عمومی مردم نسبت به پایداری قانون حس چندان دل‌چسبی نیست و افراد حس می‌كنند كه در قانون امكان دور زدن وجود دارد.
برای مثال تهران یكی از معدود پایتخت‌هایی است كه فرودگاه‌هایش ارتباط درستی با مترو و راه آهن ندارد. وقتی شهروندی از فرودگاه امام خمینی(ره) قصد عزیمت به داخل شهر دارد تنها با وسیله نقلیه كه همان تاكسی است می‌تواند جابه‌جا شود اما مترو و راه‌آهن هیچ سهمی در حمل و نقل مردم به فرودگاه‌ها ندارند.
نزدیك به ۱۰ سال است كه سازمان‌های مترو و راه‌آهن كار می‌كنند اما هیچ‌گاه در این مدت با یكدیگر یكپارچه و هماهنگ نشدند. برای بهبود وضعیت سازمانی تاسیس كردیم كه حمل و نقل را تسهیل كند اما تاكنون به این یكپارچگی دست نیافتیم. من به كسی ایراد نمی‌گیرم اما این دو سازمان هر چند به تنهایی كارهای درست و بهره‌وری فیزیكی دارند اما این دو باید بكوشند رفاه را افزایش دهند.
متاسفانه در نظر نگرفتن شهروند به عنوان هسته اصلی برنامه‌ریزی و نداشتن نگاه خرد به این موضوع مشكلاتی را ایجاد كرده است.
برگرفته از خبر وزارت راه و شهرسازی
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.