◄ یادی از یک استاد

آرمان بیات- کارشناس صنعت هوانوردی

تین‌نیوز| مدتی بود در روزهای التهاب خبری در حمل‌ونقل هوایی ایران، مرحوم داریوش تیمسار و دیگر خلبانان و مدیران دوران شکوفایی هوانوردی ایران، در ذهنم نقش می‌بست و همواره به یادش بودم.
 
داریوش تیمسار متولد 1302 در تهران است. وی که از دوران نوجوانی علاقه ویژه‌ای به پرواز داشت پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان البرز، برای فراگیری فنون خلبانی در باشگاه هواپیمایی که بعدها به نام باشگاه هواپیمایی کشوری معروف شد ثبت نام کرد و در سال 1323 از این باشگاه فارغ التحصیل شد.
 
وی اولین خلبان ایرانی می‌باشد که با گذراندن دوره خلبانی غیرنظامی موفق به دریافت گواهینامه خلبانی بازرگانی گردید و با نظر موافق مرحوم رضا افشار از سال 1325 در شرکت سهامی هواپیمایی ایران که توسط مرحوم افشار راه‌اندازی شده بود، به عنوان اولین کمک خلبان ایرانی استخدام شد و مدتی بعد با هواپیمای داکوتا DC-3 شروع به پرواز نمود.
 
وی بعدها به عنوان کاپیتان با هواپیمای مذکور به پرواز خویش ادامه داده و همزمان معلم خلبان این نوع از هواپیماها شد. با شکل‌گیری شرکت هواپیمایی ملی ایران «هما» در سال 1340 وی نیز به این شرکت منتقل شد و خلبانان بسیاری را تربیت و به عملیات پرواز هواپیمایی ملی ایران تحویل داد.
 
مرحوم تیمسار سال‌ها مدیرکل عملیات پرواز ایران‌ایر بود و همچنین خلبانی است که آخرین پرواز مسافری ما بین تهران به نیویورک را به هواپیمای بوئینگ747 سری SP در تاریخ 13 آبان 1358 به انجام رساند و به دلیل تصرف سفارت ایالت متحده در تهران، با هماهنگی ایستگاه «هما» در فرودگاه جان اف کندی نیویورک، هواپیما در شهر مونترال کانادا به زمین نشست و پس از آن این خط هوایی برای همیشه بسته شد.
 
کاپیتان تیمسار به عنوان یکی از بهترین خلبانان تاریخ کمپانی هواپیماسازی بویینگ، از این کمپانی دارای نشان افتخار است. مرحوم داریوش تیمسار بر اثر عارضه قلبی در سال 1377 بدرود حیات گفت و آسمانی شد. روحش شاد و یادش گرامی.