| کد خبر: 117313 |

◄ گام به گام تا هموار کردن جاده ابریشم

تین‌نیوز| فرنوش جهرمی * با ورود اولین فروند هواپیمای جدید از سفارش های ایران ایر به ایرباس، ماه ها تلاش و مذاکره پاسخ  داد و طلسم بخشی از تحریم ها بر صنعت هوانوردی پس از نزدیک به 4 دهه شکسته شد. این اتفاق خجسته، شروعی امیدبخش برای نوسازی ناوگان هوایی کشورمان و نوید بخش آینده ای روشن است.

حال که قرار است تا مدتی این هواپیما در پروازهای داخلی به کار گرفته شود تا مردم بیشتری کیفیت هواپیماهای مدرن جهان را مشاهده کنند و به تیم دست اندرکار اعتماد بیشتری کنند، بدون شک در پی آن انتظارات برای ترمیم بخش‌های آسیب دیده و در هم شکسته صنعت هواپیمایی بالا خواهد رفت. از سویی نوسازی ناوگان ایرلاین حامل پرچم کشورمان، می تواند زمینه ساز خوبی برای رشد بسیاری از صنایع در کشور از جمله صنعت گردشگری به عنوان دومین صنعت بزرگ در دنیا، باشد. ‏

اما آیا با ورود هواپیماهای نو تمامی مشکلات حل می شوند و ایرلاین می تواند پس از مدتی به سودآوری برسد؟! در صنعت هواپیمایی ایران در سال های اخیر موضوعاتی چون بازسازی و گسترش زیرساخت های فرودگاهی و ارتقای کیفیت خدمات پروازی و برخی دیگر از این مسائل مطرح بوده است. اما یکی از موضوعاتی که کمتر به آن اشاره شده است، مدل کسب و کار ایرلاین ها است.

آنچه که در رشد و موفقیت یک ایرلاین نقشی اساسی را ایفا می کند، حرکت بر اساس برنامه های تعریف شده و هماهنگی با آخرین روش های موجود در جهان است. نزدیک به سه دهه است که مدل های گوناگونی از کسب و کار ایرلاین ها ارائه شده است که بر اساس كيفيت سرویسها، اندازه هواپیما، جغرافیا، تعداد پرواز و البته قیمت، طراحی شده اند.  اما بر اساس مدل های رایج، عموما ایرلاینها در یکی از دو دسته بندی زیر قرار می گیرند:

مدل شرکت های خدمات کامل(لگاسی)  یا Full Service Carrier (FSC)
مدل شرکت های ارزان قیمت یا Low Cost Carrier (LCC)
اما این روزها مدل های تلفیقی همچون مدل هیبریدی یا  Hybrid Low Cost Carrier چندیست توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این مدل ترکیبی از دو مدل خدمات کامل و مدل ارزان قیمت است. بسیاری از ایرلاینها با ارتقا سرویس ها و هزینه کم بلیت، همچون جت بلو ایرویز، توانسته اند به سودآوری مناسبی برسند.

گرچه اگر معیار ایرلاین در انتخاب مدل، بهترین تجربه مسافر از پرواز باشد، ایرلاینهای Premium Full Service Carrier  یا PFSC مانند لوفتهانزا شکل گرفته اند که در آنها کابین های چند فازی و آخرین تجهیزات برای راحتی مسافرین در هواپیماها در نظر گرفته شده است. در مقابل هر چه معیار به سمت کاهش هزینه برای مسافر میل کند ایرلاینهای Ultra Low Cost Carrier یا ULCC مانند ایر آسیا ایجاد شده اند.  

استقبال از  دو مدل ULCC  و هیبریدی در طول 13 سال گذشته موجب شده 34 % از ترافیک هوایی جهانی  را به خود اختصاص دهند.

بنابراین از جمله دلایلی که می تواند منجر به موفقیت یک ایرلاین شود، حرکت بر مبنای اصولی است که هویت ایرلاین را شکل داده است. در این صورت دور از انتظار نیست که ایرلاین ارزان قیمت  WOW  ایر ایسلند، مسافرینش را از سانفرانسیسکو تا استکهلم با بلیتی 69 دلاری جا به جا می کند. در همین راستا یکی از این اصول، برنامه ریزی های صحیح در تعریف مسیر های پروازی است.


بنابراین برای هر یک از این نوع شرکت های هواپیمایی، نوعی بیزینس مدل مشخص در برنامه ریزی های مسیرهای پروازی تعریف می شود که با در نظر گرفتن عواملی چون بهره وری و ضریب اشغال صندلی، هر یک از شرکت ها نوعی مدل خاص را انتخاب می کنند.

مدل نقطه به نقطه یا Point to Point مدلی است که این روزها در بیشتر ایرلاینهای کشور در حال انجام است. در این مدل مسیر ها فقط بین دو نقطه تعریف می شوند. برای مثال همین ایرباس جدید ایران ایر که گویا قرار است اولین پرواز خود  را در مسیر تهران- مشهد- تهران انجام دهد، از این الگوریتم پیروی می کند. شاخص قابل توجه در این مدل، صرفه جویی در زمان مسافر است .این مدل بیشتر برای ایرلاینهای ارزان قیمت یا LCC در نظر گرفته می شود.

در مدل دیگر که به آن  Hub and Spoke گفته می شود، با هدف افزایش ضریب اشغال صندلی ها، مسیر پروازی از هاب ایرلاین مربوطه عبور می کند. به عنوان مثال برای سفری از دبی به استانبول، هواپیما از دبی حرکت کرده، در تهران فرود آمده، عده ای مسافر را پیاده و تعدادی مسافر جدید را سوار کرده و به سمت استانبول پرواز می کند. این مورد گرچه زمان سفر مسافر را طولانی تر می کند، اما ایرلاین می تواند با تعدادي پروازهاي مشخص تحت عنوان یک شبکه متصل به هاب، تعداد پروازهای بیشتری را برقرار کند که نتیجتا با افزایش ضریب اشغال صندلی، درآمد ایرلاین افزایش می یابد.

بنابراین انتظار می رود ایرلاین حامل پرچم یا لگاسی یک کشور، با توجه به آنکه قاعدتا می بایست نوع ناوگان و متعاقبا سرویس هایش به مسافرین با ایرلاینی ارزان قیمت متفاوت باشد، رویکردی متفاوت از این نوع ایرلاینها را داشته باشد.

حال که زمینه های  رشد در حال فراهم شدن است، شاید بهتر باشد فرصت را مغتنم شمرده و افق دیدمان را گسترده تر کنیم. با توجه به شرایط داخلی نابسامان ترکیه و همسو شدن آن با جلب توجه جهان به ناوگان هوایی کشورمان، فرصت مناسبی است تا توریست های ناامید از دیدن کشورهای چهار فصل منطقه خاورمیانه را، به کشورمان جذب کنیم. از سویی ایران می تواند با به کارگیری مدل های بیزینسی مناسب، به عنوان هاب ترانزیتی جایگاه ترکیه را بگیرد.

به هر روی ایرلاین حامل پرچم هر کشور به نوعی سفیر آن کشور در نقاط مختلف جهان است. امید است هواپیمایی هما که سالهاست لوگوی آن در میان زیباترین لوگوهای جهان مطرح بوده است، بتواند روز به روز به اوج خود بازگردد و با همراهی بخش های مختلف صنعت، امیدوار باشیم تا موقعیت ایران به عنوان بخشی از گذرگاه جاده ابریشم باز هم پر رونق شود.

*به قلم گروه تحلیلی اتاق خبر ایرونیوز

خواندنی ها

ارسال نظر

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.

  • تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.

  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.

  • انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.

  • جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.