تاکید بر عبرت گرفتن از بحران‌های شهری ۴ کلانشهر کشور

این فقط یک عقب ماندگی عظیم و آشکار در کل مجموعه واحد مدیریت های شهری تهران بوده است، که بدبختانه سایر کلانشهرها هم شتابانان و حریصانه و راحت طلبانه، همچون تهران که از جهان تقلید و تقلب کردند، با این اوصاف فاجعه بار تهران، همه کلانشهرها هم شوق تقلید و تقلب از تهران را دارند و بسیار شگفت آور است باوجودیکه آشکارا نمره یک از بیست مسئولان تهران را دیدند، بازهم ناچاراً از روی دست این زرنگترین شاگردان کنار دست خود مشغول رو نویسی به امید توفیق سلامتی و قبولی عافیت در شهرهای خود هستند و هنوز معلوم نیست طریق عبرت عینی از تداوم و تکرار تخریب شهرها، کجا و چگونه و تا چه اندازه بیشتر و آشکارتر باید مشهود باشند که چند چشم از صد چشم مسئولان یکی واقع بین باشد!؟ مدیریت شهر تهران هزاران بدبختی مستمر و پایان ناپذیر و روزافزون سرطانی را برای خود و برای شهروندان طی ۱۰-۱۵ سال اخیر فراهم ساخته است و خود و مردم تهران و سایر شهرها و دولت ها را با امراض سرطانی خودساخته و بی درمان مدیریت شهری تهران سالها و روزها با هزاران مباحثبی ارتباط به مسئله حق مسلم سلامتی و حق اولیه زندگی شهروندان در شهر خود، تماماً و کمالاً سرگرم و هلاک ساخته است، عجیب است که هنوز برای نجات و بررسی مرجع معتبر عمومی است!؟ هنوز یک شجاعت یا یک تخصص واقعی آشکار نشده است که مدیریت شهر تهران طی ۱۰ - ۱۵ سال اخیر، این همه تعداد بیشمار که همه روزه مطرح میشوند بدبختی نداشته است و فقط یک(۱عدد) بدبختی عظما داشته و دارد و خواهد داشت!. آنهم این بدبختی مدیریت تهران است که هرگز نفهمید که، همیشه باید در مدیریت یک شهر، نسبت مساحت و حجم و تعداد و جمعیت و تراکم اهالی، ساکنان و صاحبان و استفاده کنندگان اصلی مناطق مسکونی و جمعیتی یک شهر را، با، نسبت مساحت و حجم و تعداد و تنوع و تراکم کلی فضای سبز و درختان و جوی ها و مسیل ها و سایر عوامل و اجزای طبیعت، تشخیص، کشف و اندازه گیری، تعیین و ثبت و اجراء و اعمال کند و اگر توان فهم اهمیت و تمامیت ضرورت همین یک مسئله امور شهری را داشت، هرگز خود و سایرین را سرگرم و سردرگم و خسران سایر خرده مسائل زیرمجموعه و ناشی از آن نمی ساخت، تا جائیکه حق استفاده از خودرو، موتورسیکلت، ایاب ذهاب، مسافرت و تفریح درونشهری، امور ضروری، خرید و امور اداری ضروری و تنفس مردم و تعیین نوع خودرو برقی و نفتی و ساعات شروع و پایان زندگی و بارش باران و وزش باد ها و کل نفخ مردم و اهالی حقیقی و حقوقی ساکن در شهر و غیره و همه و همه را مجبور به شمارش و مشمول طرح و محاسبه و امر و نهی های بی حاصل خود سازد. عاقبت واردات علوم و مهندسی و تخصص اندازه گیری و کشف مسائل برای امور شخصی و ملی خود، غیر از این نخواهد بود، تجربه ای که امروز بهای پرداخت شده آن آشکار گردیده، درسی که امروز باید چشمان بینا حداقل ببیند، همان نصایح و مفاهیم و شعور گذشته که شاهد و حامی نداشتند، حق دیروز خود بود که تا امروز بجای برسر، به زیرپا ی خود کشیدند. _ حالا مانده الباقی از مدیریت شهری تهران فقط دری عظیم و فراگیر است به جهنم و شاید حداکثر امیدی است برای عبرت و بخشش و نجات مدعیان آن!.