◄ خوش بود گر محک تجربه آید به میان / تا سیه روی شود هر که در او غش باشد
تیننیوز| سیامک سعدی: «لازم بذکر است گرچه وزیر راه و شهرسازی و مدیرعامل شرکت راه آهن جمهوری اسلامی به دلیل مسئولیتی که در اداره کلان و کنترل و هدایت سیستم به سمت اهداف عالی حملونقل داشته و در کنترل لحظهای رفتارهای انسانی و سیستمی پایین دست و عوامل نهایی منجر به سانحه، نقش آفرین نبوده و عوامل ناشی از اشکالات ساختاری و نتیجه چندین دوره مدیریتی و عملکرد سالهای متمادی ساختار، زمینهساز بروز سانحه بوده است لیکن با توجه به اهمیت موضوع و آمادگی کامل مجلس شورای اسلامی و کمیسیون عمران برای حل مشکلات، از وزیر محترم راه و شهرسازی انتظار است ضمن اقدام لازم برای کنارهگیری یا عزل مدیرانی که احتمالا در این سانحه سهیم میباشند، معمول و نیازهای تقنینی و نظارتی در رفع موانع توسعه کمی و کیفی حمل ونقل ریلی را اعلام نمایند.»
به گزارش تیننیوز، این بخش کوچکی از گزارش کمیسیون عمران مجلس شورای اسلامی درباره حادثه تصادف دو قطار است که به گفته برخی نمایندگان عضو این آن، به اشتباه از متن گزارشی که در اختیار رسانهها قرار گرفته حذف شده است.
حذف شدن بخشی از یک گزارش حتی اگر گزارش کمیسیونی تخصصی در مجلس شورای اسلامی کشورمان باشد، با توجه به بروکراسی اداری ما چندان عجیب نیست.
هر چند در حقیقت این امر عجیب و غیرقابل قبول است، اما در واقعیت مواردی از این دست مسبوق به سابقه بوده است. اما این مورد کمی متفاوت است. معمولا وقتی متنی دست به دست میشود یا در اختیار رسانهها قرار میگیرد، پیش میآید مثلا صفحه اول یا بند اول یا آخر آن به هر دلیلی بیافتد، پس تا اینجای کار در سیستم اداری ما میتواند اتفاقی باشد.
اما در مورد گزارش کمسیون عمران مجلس از سانحه، حذف مهمترین بخش که به نوعی جمعبندی گزارش بوده و حاکی از اعلام مشکلات ساختاری مربوط به دورههای پیشین بهعنوان دلیل اصلی حادثه است، آنهم از وسط متن، اتفاقی بودن این مساله را غیرممکن می کند.
تنها راه حذف اتفاقی این بخش از گزارش فرار کردن کلمات از وسط متن و حذف سفیدی جای آن با «همآمدن» کاغذ است! مگر ممکن است بخش اصلی گزارش یکباره به صورت اتفاقی از وسط مطلب حذف شده و جای خالی آن هم دیده نشود و گزارش بدون جای خالی رسانهای شود؟
البته در شرایط موجود چنین اتفاقی دور از ذهن نیست چون از ابتداییترین لحظات رسانهای شدن این حادثه دلخراش، عدهای بدون توجه به وضعیت خانوادهها و افراد آسیبدیده، با سواستفاده از احساسات مردم این مساله را دستاویزی برای حمله به دولت، وزارت راه و شهرسازی و شرکت راهآهن کردند. تلاش برای قومی کردن این حادثه و سواستفاده از احساسات مردم آذربایجان تنها بخشی از این سناریو بود که البته در روز تشییع جانباختگان، پاسخ هوشمندانهای از سوی شهروندان آذربایجانی گرفت.
پس از آن با حملههای بیوقفه به دولت، این سناریو ادامه پیدا کرد و با شایعهسازیهای پیاپی پیگیری شد. ابتدا گفتند جان این مردم برای مسولان مهم نیست و به خودشان زحمت ندادهاند به محل حادثه بروند؛ بعد از آن که وزیر راه و دو معاونش را در محل حادثه دیدند؛ گفتند به جای کار کردن و فکری به حال آسیبدیدگان کردن، برای «شوآف» به محل حادثه رفتهاند. مرحله بعدی حمله به رئیس راهآهن بود که چرا از سمتش استعفا نمیکند؛ اما بعد از آنکه محسن پورسیدآقایی باوجود مخالفت بسیاری از کارشناسان از سمت خود استعفا کرد، همانها گفتند برای اینکه از مسولیت شانه
خالی کنند؛ استعفا کردهاند.
خلاصه کسانی که پس از این حادثه درباره دلایل آن سوال داشتند، پس از جلسات مکرر با وزیر راه و مسولان مربوطه و انتشار گزارش سانحه از سوی تیم ویژه ریاستجمهوری، پاسخ خود را گرفتند و پیشنهاداتشان را مطرح کردند. اما آن عده که از ابتدا به دنبال پاسخ یا دوا شدن دردی از مردم نبودند و تنها مشغول فرافکنی و جوسازی بودند؛ بیکار ننشستند و هر روز یک مساله جدید ایجاد کرده و تلاش کردند به هر ترتیبی مقصر قضیه را دولت معرفی کنند، حالا پس از آنکه مرجع مورد تایید خودشان در گزارش اذعان کرده که این حادثه ناشی از مشکلات ساختاری مربوط به سالها و دورههای گذشته است، تنها راهی
که پیش روی خود دیدند، حذف این بخش از گزارش بود. ولی حالا که اصل گزارش منتشر شده است، تنها این بیت از حضرت حافظ میتواند وصف حال این افراد باشد؛ «خوش بود گر محک تجربه آید به میان/تا سیه روی شود هر که در او غش باشد.»
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمیکند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.