◄ سوداگری مرگ
این روزها بوی خون و سایه مرگ فضای کشور را پوشانده و آواز گوش‌خراش زنگ خطرها مجال یک‌دم و بازدم آرام نمی‌دهد.
به گزارش خبرنگار تین‌نیوز؛ هنوز سوگواری برای هموطنان زائرمان در عراق به هفتم نرسیده بود که خبر شوکه کننده دیگری اشک را بر چشم هموطنانمان به خون بدل کرد، 45 نفر از زائران حرم امام هشتم در پی برخورد دو قطار جان خود را از دست دادند و بسیاری نیز از مصدومیت کارشان به بیمارستان و بستری کشید.
اما فاجعه، فاجعه است ، نمی‌توان به توجیه کردنش دل‌خوش بود ، نمی‌توان به فرستادن توپ تقصیر به زمین این و آن رضایت داد و قائله را ختم کرد، اگر بنا داریم دیگر چنین جمعه‌هایی سیاهی به چشم نبینیم، اگر قرار است از این بعد جان آدم‌ها را مهم بشماریم باید چاره‌ای اندیشید.
در چند ساعت گذشته سیل انتقادات و توهین‌ها روانه شد و طبق معمول نوک‌تیز پیکان تهمت به‌سوی شناخته‌شده‌ترین چهره این بخش نشانه رفت، اما قبل از رها کردن شست‌تیر پیکان بهتر نیست کمی بیاندیشیم؟ آیا این توهین‌ها از جنس همان تخلیه‌های هیجانی در صفحه ورزشکاران و هنرمندان نیست؟ آیا این هجمه‌ها بیانگر این نیست که عادت کرده‌ایم یک شخص را برای هر حادثه‌ای مقصر بدانیم؟
عباس آخوندی محکوم‌شده، محکوم به انجام وظیفه، می‌گویند: وزیری که حیثیت دولت را سر ایرباس و بوئینگ گذاشت حالا از مدیریت یک‌راه‌آهن ساده هم ناتوان است.
این دیگر فرافکنی و نان به نرخ روز خوری است، آیا اگر آخوندی هزینه خرید هواپیما را در بخش ریلی سرمایه‌گذاری می‌کرد و یک هواپیما سقوط می‌کرد باز مورد هجمه قرار نمی‌گرفت؟ به نظر می‌رسد زمان سطحی‌نگری‌های این‌چنینی به سر آمده و باید طرحی نو درانداخت.
در اینکه اتفاق محتوم و ناگوار است شکی نیست، حادثه مختص کشور ما نیز نبوده و نیست، همه‌ساله در کشورهای مختلف دنیا چنین حوادث تلخی رخ می‌دهد چندی پیش بود که در کشوری توسعه‌یافته مانند انگلیس قطاری از ریل خارج شد و 20 نفر را قربانی کرد، اما راه چاره در محکوم کردن یک وزیر و معاون نیست، مشکل بیش از مصداقی بودن، ساختاری است، وزیری با بودجه محدود باید تصمیم بگیرد ناوگان‌های حمل‌ونقل کشور را که سال‌هاست به دست فراموشی سپرده‌شده و قربانی نگاه‌های سیاسی و غیراصولی دولت‌های قبل است را نوسازی کند، امکان نوسازی همه ناوگان‌ها هم به‌طور هم‌زمان
وجود ندارد، لذا محکوم به انتخاب است، دلیلی که ماهیت مقام وزارت است، هرچند که در حوزه ریلی اگر بیشتر از بخش هوایی سرمایه‌گذاری نشده باشد کم‌تر نشده است.
اردیبهشت‌ماه بود که وزیر راه و شهرسازی با تأکید بر اینکه به دنبال اتصال شبکه ریلی به آسیا هستیم، گفت: خطوط ریلی، هوایی، دریایی و شهری نوسازی می‌شوند.
چندی بعد عباس آخوندی در همایش «فرآیند قانون‌گذاری- الزامات و راهكارها» كه با حضور منتخبان مجلس دهم برگزار شد بابیان اینکه مهم‌ترین هدف دولت در حوزه راه و شهرسازی توجه به حمل‌ونقل است، از برنامه‌ریزی برای جوان‌سازی ناوگان حمل‌ونقل ریلی و حذف قطارهای با عمر بیش از 35 سال در مدت دو سال خبر داد
دیگر بار عباس آخوندی در پایان مراسم افتتاح بزرگ‌ترین کیترینگ خاورمیانه و همچنین بهره‌برداری از دو رام قطار مسافربری تهران-مشهد در جمع خبرنگاران افزود: امروز دو رام قطار که با تلاش مهندسان داخلی و به‌صورت صد درصد ایرانی ساخته‌شده بود مورد بهره‌برداری قرار گرفت و شهریورماه آینده نیز با تداوم جریان نوسازی، قطارهای جدیدی وارد سیر حرکت خواهند شد.
همچنین او پس از ثبت قرارداد ریلی با هیئت فرانسوی گفت: قرارداد در ارتباط با طراحی و نوسازی ایستگاه‌های راه‌آهن تهران-مشهد و قم با طرف فرانسوی داشتیم و در ارتباط با مباحث مربوط به‌قطار سریع‌السیر تهران-قم-اصفهان که تأمین مالی آن بر عهده چینی‌ها است در ارتباط با ناوگان و مهندسی پروژه با طرف فرانسوی مذاکراتی داشتیم.
نتیجه اینکه قراردادهای بسیاری در حوزه ریلی با کشورهای مختلف اروپایی منعقد شد و شرکت‌های داخلی هم در این حوزه بی‌رونق نبودند، لذا فعالیت‌های بسیاری در این حوزه نیز به انجام رسید.
با نگاهی عمیق‌تر پرده از سودجویی‌های این مدعیان برداشته خواهد شد، کجا بودند این حضرات آن‌زمان که سالانه 18000 نفر در جاده‌های کشور قربانی بی‌توجهی‌ها می‌شدند، آنجا که روزانه 50 نفر جان خود را به ساده‌ترین شکل ممکن از دست می‌دادند چرا هیچ مقام قضایی‌ای دستور بازداشتی صادر نکرد؟ آیا روا است از چنین داغی که بر دل ملت نشسته برای سودجویی‌های شخصی و مبارزه با دولت بهره برد؟
خیانتی اگر صورت گرفته باشد، ماهی گرفتن از آب گل‌آلود است و استفاده از احساسات مردم داغدار در راستای منافع فردی؛ به هر جهت، به نظر می‌رسد با نشانه رفتن انگشت‌های اشاره به تقصیر دیگران گره‌ای از این کلاف سردرگم باز نخواهد شد.
بر اساس آمار قریب به 85 درصد از حمل‌ونقل مسافر در ایران در بخش جاده است، جاده‌هایی که در سکوتی ترسناک سالانه بیش از 15000 قربانی را در به کام مرگ می‌کشاند، این آمار بیانگر این است که مسئله بر سر اولویت‌ها است.
اگر بنا داریم جان ملت را عزیز بشماریم نیازمند دو دسته اقدامات هستیم، در اقدام کوتاه‌مدت بایستی سامانی به پرترددترین شاهراه حمل‌ونقل کشور بدهیم و جاده‌ها را جدی بگیریم، در اقدام بلندمدت اما انتقال این مسافران به بخشهای کم‌خطرتر و نوسازی دیگر ناوگان‌های حمل‌ونقلی منطقی می‌نمایاند.
لذا عزاداری خالی برای چند روز و سپس فراموش کردن این واقعه؛ لکه‌های خونی این عزیزان است بر دست‌های تک‌تک ما که پاک شدنی نیست، اهمیت دادن حقیقی آن است که کاری بکنیم.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.
تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.
انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.
جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.