| کد خبر: 106755 |

◄ چرا ما همواره از این قشر طلبکاریم؟

تین‌نیوز|حمید نجف

: در ویکی‌پدیا راننده به فردی اطلاق می‌شود «که مهارت راندن وسیله نقلیه موتوری را داشته باشد. این مهارت با آموزش و تمرین به دست می‌آید. مرحله بعد امتحان«آزمون»؛ برای نشان دادن کسب مهارت است که توسط اداره راهنمائی و رانندگی انجام می‌شود».
 
در جایی دیگر در تعریف راننده حرفه‌ای آمده «کسی که صحیح می‌راند و از بخش‌های مختلف خودروی خود اطلاعات لازم را دارد».
 
همین دو تعریف ساده كافی است كه به میزان توجه و اهمیت جامعه ایرانی به این قشر خاص پی ببریم؛ قشری كه از نظر فراوانی بالاترین نفرات را  در بردارد و شوربختانه از نظر توجه كمترین اقبال را؛ البته آنچه در این یادداشت به آن خواهیم پرداخت؛ شامل رانندگان عادی نمی‌شود كسانی كه از وسیله نقلیه شخصی برای تسهیل در امور روزمره خود بهره می‌برند؛ منظور افرادی است كه از این راه ارتزاق می‌کنند و به شغل سخت؛ زیان‌آور و البته خطرناك رانندگی مشغول هستند.
 
حال چه رانندگان تاكسی؛ آژانس‌ها؛ اتوبوس‌های درون و برون‌شهری كه در خدمت به جابه‌جایی مسافران مشغول‌اند و چه رانندگانی كه سرگرم حمل‌ونقل بار و كالا هستند.
 
به اعتقاد نگارنده كار رانندگی تا آنجا لذت‌بخش است كه از دایره معیشتی خارج باشد در غیر این صورت انجام مداوم آن به شكل مستمر یكی از سخت‌ترین و طاقت‌فرساترین مشاغل دنیا محسوب می‌شود؛ چراکه همواره نیازمند دقت و هوشیاری بالایی است و طبعاً سختی‌ها و مسئولیت‌های سنگین خود را دارد.
 
شاید در بین افكار عمومی جنبه‌های تخصصی و مهارتی رانندگی تنها در مسابقات اتومبیل‌رانی مورد توجه باشد اما آنچه در ویژگی یك راننده خوب وجود دارد فاکتورهای تخصصی و مهارتی  آن است؛ از دیگر علائم یك راننده ایده‌آل می‌تواند:
توجه به وضعیت سلامتی خود و خودرو، حفظ آرامش و دوری از استرس در حین رانندگی، عنایت همیشگی به نكات ایمنی و مقررات راهنمایی و رانندگی، توجه دائمی  به نوع  حركت  خودروهای مجاور، اهمیت ویژه به وضعیت آب‌وهوا  جاده؛ بار یا مسافر رعایت سرعت مطمئنه و بسیار عامل دیگری كه خود گویای اهمیت شغلی این حرفه است.
 
حرفه‌ای كه با جان و مال مردم رابطه مستقیمی دارد؛ شغلی كه می‌تواند با کوچک‌ترین غفلت و اشتباهی صدمات جبران‌ناپذیری را برای راننده و دیگران در پی داشته باشد.
 
شغلی كه هیچ‌گاه آن‌طور كه شایسته آن بود نه جدی گرفته شد و نه به‌اندازه‌شان و منزلتش به آن پرداخته شد؛ اگر هم گاهی توجهی بوده تنها در بعد نظارتی؛ دستوری و بعضاً تنبیهی برای این قشر سخت‌کوش بوده است.
 
ما برای استرس‌های ناشی از رفع مشكلات معیشتی این قشر چه کرده‌ایم؟ در خصوص سلامت روانی و جسمی؛ چكاپ و آزمایش‌های پزشكی سالانه چطور؟ ما جز ایجاد مركز معاینه فنی كه  معمولاً كاری جز شناسایی نقاط معیوب و پاس دادن آن در زمین این قشر است؛ چه امكانات و تسهیلاتی را درزمینهٔ تعمیر و نگهداری وسیله نقلیه برایشان فراهم کرده‌ایم؟ چه برنامه‌های تفریحی و سرگرمی برای این قشر و خانواده‌هایشان فراهم کرده‌ایم؟ خانواده‌هایی كه از زمان رفتن پدر استرس بازگشت او رهایشان نمی‌کند؟
 
درزمینهٔ برخورد تند بعضی از مردم پرتوقع از این قشر و توهین‌های آشكار و پنهان آنان به رانندگان  چه کرده‌ایم؟
كدام برنامه فرهنگی و آموزشی را برای نشان دادن جایگاه این قشر سخت‌کوش و محروم در دستور كار داشته‌ایم؟
چند پژوهش؛ تحقیق و نظرسنجی در این خصوص انجام داده‌ایم؟ و چند بار  پای حرف‌ها و درد و دل‌های آنان نشسته‌ایم؟
 
ما همواره از این قشر طلبكار بوده‌ایم؛ قشری كه اگر نبودند؛ چرخه صنعت؛ تجارت و اكثر بخش‌های خدماتی ما بدون تعارف فلج می‌شد؛ قشری كه اكثر قریب به‌اتفاق مردم به‌صورت مكرر و شبانه‌روزی نیازمند خدمات آنان هستند.
 
خوشبختانه طی سال‌های اخیر مسئولان و دست‌اندرکاران پس از سال‌ها غفلت رویكرد مثبتی نسبت به این قشر پیداکرده‌اند و قرار است با توكل بر خدا سمت‌وسوی عملکردها را به‌گونه‌ای طراحی كنند و پیش برند؛ كه شرایط مطلوب‌تری برای این عزیزان فراهم شود؛ امیدوارم روزی اقبال عمومی به‌گونه‌ای رقم بخورد كه حداقل ارزش و جایگاه واقعی این تلاشگران نزد مردم به شكل شایسته‌ای نمایان شود.
 

خواندنی ها

ارسال نظر

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.

  • تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.

  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.

  • انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.

  • جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.