| کد خبر: 111365 |

گفت‌وگویی با صمد محمدی، مدیرکل تدارکات شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران

هیچکس از اینجا ناامید برنمی‌گردد

تین‌نیوز| آرام و به دور از هیاهو كار می‌كند و ساده و بی‌آلایش هم درباره كارهایش حرف می‌زند، اما تو به راحتی می‌توانی از لابه لای كلماتش دریابی كه عاشق است و به این حرفه عشق می‌ورزد.

با صراحت بیان همیشگی اش می‌گوید كه هیچكس را ناامید برنمی‌گرداند و تو در این چند سال این را خوب تجربه كرده‌ای. صحبت از مدیركل تداركات شركت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران است، مردی كه هرگز در هیچ برج عاجی ننشسته است و اكنون همگان او را دوست دارند.
 

سال‌ها تجربه كار در عرصه رسانه به تو آموخته است كه هر كسی را چگونه پای میز مصاحبه بنشانی، اما این بار موضوع فرق دارد چون قرار است در بحبوحه كار پای صحبت‌های فردی بنشینی كه اگرچه خوب حرف می‌زند، اما كار كردن را زیادتر از آن دوست دارد. هر طور كه هست، سر صحبت را باز می‌كنی و دل می‌دهی به صحبت‌های مردی 59 ساله كه حدود 35 بهار را در عرصه صنعت هوانوردی پشت سر گذاشته است.

گرم گفت وگو كه می‌شوید، با خودت می‌گویی كه "خُب، این هم از مصاحبه شب چله." اگرچه می‌دانی كه هنوز طولانی‌ترین شب سال فرا نرسیده است و نه اناری روی میز به چشم می‌خورد و نه فال حافظی گرفته‌ای، اما حس می‌كنی حرف‌هایی از جنس همان شب‌های خاطره‌انگیز شنیده‌ای.

طبقه دوم اداره‌كل تداركات شركت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران، دفتر مدیركلی قرار دارد كه بدون هیچ تشریفاتی می‌توان به دیدارش بروی و اكنون شما هم دعوت هستید تا گفت‌وگوی انجام شده با صمد محمدی، مدیركل تداركات شركت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران را بخوانید. موافق هستید كه برگ‌های تقویم را ورق بزینم و به روزهای آغازین حضور شما در عرصه صنعت هوانوردی بازگردیم؟ سال 1360 بود كه استخدام سازمان هواپیمایی كشوری شدم و به اداره‌كل خدمات فنی آمدم، جایی كه بعدها شد اداره‌كل امور فنی و تجهیزات. در ادامه این اداره‌كل به اداره‌كل تسهیلات و تجهیزات فرودگاهی تغییر نام داد. با تاسیس شركت فرودگاه‌های كشور من همراه با اداره‌كل تسهیلات و تجهیزات از سازمان هواپیمایی كشوری به شركت فرودگاه‌های كشور منتقل شدیم؛ یعنی همین شركتی كه اكنون شركت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران نام گرفته است. صنعت فرودگاهی شاخه‌ها و حرفه‌های مختلفی دارد. شما چرا چنین شاخه‌ای را انتخاب كردید؟ شاید به‌خاطر رشته تحصیلی‌ام. من دیپلم و فوق‌دیپلم مكانیك داشتم و بعد هم مهندسی تعمیر و نگهداری هواپیما را خواندم و در تمامی زمینه‌های این حوزه فعالیت داشتم. كارهای زیادی در حوزه فرودگاهی انجام دادم اما علاقه‌مندی خودم هم به این حوزه بود. 35 سال سابقه در چنین حرفه‌ای نشان می‌دهد كه تحمل سختی‌ها یك امر شدنی و ممكن است. اینطور نیست؟ موافقم. كار ما سختی‌های بسیار زیاد خودش را دارد و من لااقل درباره خودم می‌توانم بگویم كه همواره با عشق كار كرده‌ام و از همان ابتدا هم عاشق كارم بودم. همان موقع كه تعمیركار ماشین‌های بنزینی در صنعت هوانوردی بودید؟ معلوم است كه اطلاعات زیادی درباره من و سابقه‌ام جمع‌آوری كرده‌اید! بله، از همان موقع هم عاشق كارم بودم. یادم هست كه من و همكارانم حتی میز كار خودمان را هم خودمان تمیز می كردیم و ابزارآلات كار را خودمان می شستیم. روز به روز هم پخته‌تر می‌شدیم. بعد هم به بخشهای مختلف فنی رفتم و پس از‌آن هم در بخش تاسیسات فرودگاه‌ها مشغول به كار شدم.

آن زمان باید تمامی كارهای تاسیسات فرودگاهی را خودمان انجام می‌دادیم چون بخش خصوصی در كار نبود. ما نخستین گروهی بودیم كه تسمه نقاله را در فرودگاه‌های كشور نصب كردیم؛ سال 1363 بود اگر اشتباه نكنم. یادم می‌آید بعد از جمع‌آوری تسمه نقاله‌های G.E.C انگلیسی از ترمینال‌های مهرآباد و نصب دماك، تسمه نقاله‌های مستعمل را جمع‌آوری و سرویس كردیم و برای نصب به بندرعباس حمل كردیم.

وقتی پروازهای شب عید وارد فرودگاه هرمزگان می‌شد، حدود دو ساعت طول می‌كشید تا بار مسافر بر روی سكوی ثابت تخلیه شود و آنها هم بارشان را بردارند. پس از نصب 36 متر تسمه نقاله كه آن هم بازسازی‌شده بود، حدود 15 تا 20 دقیقه طول كشید تا مسافران بارهایشان را بردارند و سالن ترمینال را تخلیه كنند. هر کاری هم که به تجهیزات فرودگاهی مربوط می‌شود، در زمره کارهای شما قرار می‌گرفت؟ بله، از نصب موتورخانه گرفته تا کابل کشی و... سال 67 یا 68 هم رئیس اداره مهندسی ماشین آلات و نوسازی شدم. از سال 81 معاون مدیركل تسهیلات و تجهیزات بودم كه همزمان سرپرستی اداره مهندسی تاسیسات و مدت 17 ماه نیز سرپرستی اداره مولد برق و روشنایی باند را هم برعهده گرفتم و کارها پیش می‌رفت و سمت‌های مختلفی را برعهده می‌گرفتم. 

تا اینکه سال 1380 که عملیات ناوبری هوایی از سازمان هواپیمایی کشوری جدا و به شرکت فرودگاه‌های کشور ملحق شد، آن زمان یک نفر را می‌خواستند که به اصطلاح از عملیاتی - فنی باشد و من هم با توجه به سابقه 15 سال كار در حوزه معاونت فنی و عملیاتی با تكلیف به اینجا آمدم و حدود دو سال همزمان سرپرست اداره‌کل تسهیلات و تجهیزات بودم. در آن زمان کارهای ماندگاری را با کمک همکارانم انجام دادم؛ از جمله نصب و راه‌اندازی روشنایی باند CAT 2 فرودگاه امام خمینی(ره) که سال 1381 به پایان رسید. با این حساب، شما با تمامی مدیران عامل شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران از زمان تاسیس که شرکت فرودگاه‌های کشور نام داشت تاکنون، کار کرده اید. اینطور نیست؟ بله، از زمان مهندس اکرمیان که نخستین مدیرعامل شرکت بود تا اکنون که جناب دكتر مه‌آبادی رئیس هیات مدیره و مدیرعامل شرکت است. اکنون هم که مدیرکل تدارکات شرکت در این برهه حساس هستید، برهه‌ای که به دوران پسابرجام معروف است و شرکت در آستانه اجرای قانون خاص قرار دارد. این زمان را چگونه ارزیابی می کنید؟ حدود 10 سال پیش٬ روی همین صندلی که اکنون نشسته‌ام و با شما صحبت می کنم، با آقای دكتر مه‌آبادی که آن زمان سمت کنونی را نداشت و زمانی نیز مدیرکل تدارکات بود، عرض كردم که تدارکات دقیقا مانند ستون و تکیه‌گاه شرکت است و ایشان نیز همیشه تكیه گاهی برای اینجانب و تداركات بودند و حامی بزرگی برای ما محسوب می‌شوند.

واقعیت این است که وظیفه خرید تمام تجهیزات صنعت فرودگاهی نظیر تجهیزات فنی، ناوبری، ایمنی، عملیاتی و... بر عهده این اداره‌کل است و حتی خرید قطعات یدکی را هم به این وظیفه اضافه کنید كه انجام مناقصات، مبادله قرارداد، تحویل تجهیزات، ترخیص از گمركات و حمل به فرودگاه‌های مربوطه را تا دریابید که همکاران من در این اداره‌کل چه مسئولیت سنگینی را برعهده دارند و من از تلاش همه آنها واقعا تشکر می‌کنم. به خاطر می‌آورم که در زمان خرید هواپیمای فلایت چک، شما از پشتیبانان دكتر مه‌آبادی بودید که به وی در این راه سخت و دشوار دلگرمی می‌دادید.  نظرتان درباره این اقدام انجام گرفته در دوره ریاست و مدیرعامل مه‌آبادی چیست؟ به نظرم من، دكتر مه‌آبادی یک ریسک بزرگ را به جان خرید و اکنون همه ما و کل صنعت هوانوردی ایران بابت این کار او سرافرازیم. البته مه‌آبادی خودش این کار بزرگ را مربوط به تمامی مسئولان شرکت می‌داند به قول خودش؛ "کسانی که این هواپیما را خریدند، قهرمانان ملی هستند." اکنون هم وظیفه نگهداری، تامین هزینه آموزش خلبانان، خرید قطعات و... این هواپیما برعهده اداره‌کل تدارکات قرار دارد. انشاالله قصد داریم دومین هواپیمای فلات چک شرکت را هم بخریم تا پشتوانه مناسبی برای تنها هواپیمای فلایت چک کشورمان باشد. شما از آن دسته مدیران تدارکات هستید که زیاد میگویند "نداریم"؟! نه، من زیاد این کلمه را به کار نمی‌برم، چون در بخش فنی کار کرده‌ام و سختی‌های چنین کارهایی را کشیده‌ام و می‌دانم که متخصصان ما چرا درخواست خرید قطعه یا دستگاه یا هر جنسی را می‌دهند. البته این موضوع فقط به مدیران و پرسنل شرکت محدود نمی‌شود و من از ابتدا روند صدور چک در این اداره‌کل را به گونه‌ای سیستماتیک کرده‌ام تا ارباب‌رجوع هم به سادگی بتواند روند صدور چک خودش را تعقیب کند. گاهی زمان صدور چک یک ارباب‌رجوع فقط حدود پنج دقیقه طول می‌کشد.

به قول معروف، من از آن آدم هایی هستم که "نه" در کارم نیست و به همکارانم گفته‌ام که "نه" نگویید و حتی اگر امکان انجام كار یا پرداخت وجه نبود، بگویید که باید وضع را بررسی کنیم. اکنون این روند به یک فرهنگ در این اداره‌کل تبدیل شده است و من دوست ندارم کسی از اینجا ناامید بازگردد. به همین خاطر هم در مجموعه اغلب کسانی که با من سر و کار دارند؛ حتی خود مسئولین شرکت هم می‌گویند که "محمدی کار راه‌انداز است و همیشه با لبخند با همگان برخورد می‌کند." چرا؟ به راستی چرا یک مدیرکل تدارکات باید تا این اندازه از قواره خشکی که برخی برای این سمت متصورند، فاصله بگیرد؟ گفتم که من عاشق کارم هستم. برای این که کارمان را درست انجام دهیم، ابتدا باید بپذیریم که شرکت برای خود ما است. از طرفی هم نباید فکر کنیم که چون شرکت درآمد دارد، پس باید اسراف کرد. فراموش نکنیم که شرکت فرودگاهها و ناوبری هوایی ایران در سه بخش "نیروی انسانی، جاری روزانه و خدماتی"،"هزینه‌های تجهیزات فنی، ناوبری، ایمنی، فرودگاهی و..." و همچنین "هزینه‌های عمرانی" یک شرکت بسیار هزینه‌بر است و اگر دقت نکنیم، درآمد شرکت هرگز کفاف این سه بخش پرهزینه را نخواهد داد.

بنابراین، هم باید صرفه‌جویی کنیم و هم باید در نگهداری تمامی تجهیزات و امکاناتمان دقت کنیم. در مجموع، باید اقتصاد حساب شده‌ای داشته باشیم. واقعیت این است که اداره‌کل تدارکات درآمدزا نیست، اما باید به گونه‌ای رفتار کند که پایه‌گذار درآمدزایی باشد. تا آنجا که مطلع شده‌ام، شما در اغلب هزینه‌های امسال نسبت به سال گذشته صرفه‌‌جویی داشته و سعی کرده‌اید اقتصاد مقاومتی را که مد نظر مقام معظم رهبری است، رعایت کنید. قدری در این باره توضیح دهید؟ واقعا در این راستا گام‌های بزرگی برداشته‌ایم. مثلا در سال گذشته هزینه‌های جاری شرکت در ستاد شامل اداری، عملیاتی و سرمایه‌ای حدود 47 میلیارد تومان بود که این رقم در شش ماهه نخست امسال فقط حدود شش و نیم میلیاد تومان شده است و اگرچه از این رقم مبلغ 20 میلیارد ریال بابت مركز آموزش فنون و خدمات هوایی هزینه شده است، اما در مجموع، صرفه‌جویی قابل ملاحظه‌یی انجام داده‌ایم.

از اینگونه مثال‌ها زیاد است. اگر بخواهم در زمینه اعداد و ارقام صحبت کنم، باید از خرید دستگاه‌ها، تجهیزات و قطعات یدکی مانند سیستم‌های ناوبری و روشنایی، رادار "آی.ال.اس" برای سه دستگاه فرستنده و گیرنده به تعداد 160 دستگاه از آلمان، ترخیص 250 دستگاه بی‌سیم دستی، 12 دستگاه ایربریج یا پل تلسکوپی، 12 دستگاه ماشین آتش‌نشانی تخصصی فرودگاهی از شرکت "روزباور" اتریش و... و سایر تجهیزات عملیاتی كه نیاز به ارائه آمار نیست و فقط كافی است كه اعلام كنم در سال 94 مبلغی حدود 2000 میلیارد ریال خرید تجهیزات داشتیم و در سال 95 تا این لحظه حدود 1600 میلیارد ریال مبادله قرارداد داشته‌ایم را نام ببرم.

این در حالی است که در این شرکت تنها اداره‌کلی هستیم که در 10 سال گذشته تعدیل نیرو داشته‌ایم. الان هم حجم کار 10 برابری نسبت به گذشته را با همین تعداد نیروی موجود انجام می‌دهیم. حتی کارهایی مانند گشایش "ال. سی"، ثبت  سفارش‌ها، ترخیص كالا و اقدامات بزرگ بازرگانی را هم توسط متخصصان خودمان انجام می‌دهیم. انتظار می‌رود اداره‌کل تدارکات در تمامی زمینه‌ها به ویژه مناقصات و ... خیلی شفاف عمل کند. در این راستا چه اقداماتی انجام داده اید؟ در این اداره‌کل تمامی کارها از طریق ستاد(سامانه تدارکات الکترونیک دولت) انجام می‌شود و شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران از نخستین شرکت‌هایی بود که به این سامانه پیوست و تمامی اقداماتش کاملا روشن و شفاف است. پاکت‌های مناقصات هم از طریق به‌روزترین روش‌ها و با نظارت کامل و با حضور اعضای اصلی مناقصات و دستگاه‌های بازرسی و نظارتی باز می‌شود. ما همچنین از جمله پیشتازانی بودیم که به سیستم نماد(خزانه‌داری، مالی، بودجه، انبار، تدارکات و قراردادها) پیوستیم و طی 10 سال گذشته تمامی چک‌های ما با استفاه از این نرم‌افزار صادر شده است. برای انبارگردانی هم با نظارت گروه حسابرسی و با استفاده از نرم‌افزارها موجود استفاده می‌کنیم. به‌خاطر می‌آورم زمانی را که صنعت هوانوردی ایران در رده نخست صنایعی بود که توسط آمریکا تحریم شد. در آن زمان چگونه خریدهایتان را انجام می‌دادید؟ از زمان شروع تحریم بالاخص بعد از واقعه تروریستی 11 سپتامبر، آمریکا ما را تحریم را تشدید کرد و ما نمی‌توانسیم تجهیزاتی مانند "گیت وی"، "ایکس ری" یا "فلزباب دستی" و تجهیزات ناوبری و غیره را برای صنعت فرودگاهی بخریم، تجهیزاتی که لاجرم باید تهیه می‌شد.

بنابراین، ما هم به شیوه خودمان تحریم‌ها را دور زدیم! ما به خوبی می‌دانستیم که در زمینه قطعات دستگاه‌های ناوبری هوایی، وابستگی زیادی به جهان داریم، اما در کنار تلاش تمامی همکاران این بخش تا جایی كه مقدور بود، از امكانات داخلی و در غیر این صورت از راه‌های دیگر، ما نیز اجازه ندادیم به اصطلاح کار لنگ بماند و به شکل‌های مختلف تحریم‌ها را دور زدیم. البته در این راه خیلی اذیت شدیم و آزار دیدیم، اما بالاخره قطعات مدنظرمان را خریدیم.

به یاد می‌آورم دستگاهی را که مسئولان مرتبط در فرودگاه امام خمینی(ره) طی پنج سال پیگیری موفق به خرید نشده بودند، ما طی شش ماه برایشان خریدم، البته این اتفاق در حالی رخ داد که ما واقعا تمام وقت كار می‌كردیم.

این را هم باید بگویم که همکاران در بخش‌های مختلف از جمله اداره‌کل ارتباطات و ناوبری و تجهیزات و تسهیلات هرگز از کمبودها ناله نکردند و واقعا فداکاری کردند. بیشترین کمک را در این زمینه همکاران اداره‌کل ارتباطات وناوبری و همچنین تسهیلات و تجهیزات کشیدند. در واقع به ما روحیه و انرژی دادند و من امروز به داشتن چنین همکارانی افتخار می‌کنم. و اکنون 35 سال از فعالیت شما؛ بهتر است بگویم عاشقی شما در این صنعت می‌گذرد. چه برنامه‌ای برای آینده خودتان دارید؟ من لحظه به لحظه با کارم زندگی کرده‌ام و عاشق کارم بوده‌ام. به مدیرعامل شرکت هم عرض كرده‌ام که اگر نیاز باشد، 10 سال دیگر هم حاضرم به شرکت کمک کنم. اینجا خانه من است و گفتم که من عاشق کارم هستم. اکنون هم خوشحالم که طی این 35 سال هرگز وقتم را هدر ندادم.

گاهی حتی از كمترین فرصت‌ها استفاده می‌كنم و برای همکارانم شیوه کارکرد سیستم روشنایی باند و سایر تجهیزاتی را كه كمی بلد هستم، توضیح می‌دهم تا آنها از تمامی فنون باخبر شوند. روزی که مسئولیت مدیریت این اداره را بر عهده گرفتم؛ فقط سه کارمند با مدرک لیسانس و سه نفر هم با مدرک فوق‌لیسانس داشتم و بقیه دیپلم یا زیردیپلم بودند، اما همواره به همکارانم یادآوری کردم که در پی دانش‌اندوزی باشند و اکنون نه تنها کارمند زیر دیپلم نداریم، بلکه چند دانشجوی فوق لیسانس و دكتری نیز در این اداره‌کل کار می‌کنند و اکثر کارمندان هم لیسانس یا فوق لیسان دارند. بهترین خاطرات مردی با 35 سال سابقه کار در عرصه هوانوردی به ویژه فرودگاهی چیست؟ من صدها خاطره دارم که از میان آنها سه خاطره از کارهایی که انجام داده‌ام، برایم خیلی عزیز هستند. نخست، مدیریت پروژه نصب و راه‌اندازی سیستم روشنایی CAT 2 فرودگاه امام خمینی(ره) که با همكاری پرسنل اداره‌كل تسهیلات و تجهیزات سه سال طول کشید و پانصد و پنجاه میلیون تومان هم از فرانسه درآمدزایی و به حساب شركت واریز كردیم و 10 سال هم بودن نقص کار کرده است.

دیگری، خرید هواپیمای فلایت چک که کاری بسیار حساس و پراضطراب بود كه با همت مدیرعامل و رئیس سازمان و اعضای محترم هیئت مدیره انجام شد. خاطره سوم هم خرید شش دستگاه رادار از کشور فرانسه است. حالا که به گذشته ام برمی‌گردم و نگاه می‌کنم، می‌بینم که چیزهای زیادی برای افتخار کردن در کارنامه‌ام وجود دارد و ضمن سپاس از پروردگار خود خرسندم كه مورد قبول و مورد اعتماد مجموعه مدیران و كاركنان شركت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران هستم و بزرگترین سرمایه زندگی‌ام دوستان خوبی هستند كه در شركت دارم.
خواندنی ها

ارسال نظر

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تین نیوز در وب منتشر خواهد شد.

  • تین نیوز نظراتی را که حاوی توهین یا افترا است، منتشر نمی‌کند.

  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.

  • انتشار مطالبی که مشتمل بر تهدید به هتک شرف و یا حیثیت و یا افشای اسرار شخصی باشد، ممنوع است.

  • جاهای خالی مشخص شده با علامت {...} به معنی حذف مطالب غیر قابل انتشار در داخل نظرات است.